အခန်း ၁၇
ထိပ်တန်းကျောင်းသားလား
တစ်နာရီ ကြာပြီးနောက် ဖုန်းယွီနှင့် ဝမ်တုန့်ကျွမ်းတို့သည် သက်မွေးပညာကျောင်း ရုံးခန်းမှ ယွမ်များစွာဖြင့် ပြန်ထွက်လာတော့သည်။ ထိုအရာက ဖုန်းယွီ၏ သဘောထားကြီးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူသည် သူ့ဆီမှ လုယက်ခဲ့သည့် ပိုက်ဆံများထဲမှ အချို့ကို စွန့်လွှတ်ခဲ့သည့်။ ထို့အပြင် ဖုန်းယွီနှင့် ဝမ်တုန့်ကျွင်းပြောသည့် ပမာဏအတိုင်းပြောပါက သူတို့သည် အနည်းဆုံး ယွမ်တစ်ရာဆီ ရပေလိမ့်မည်။
“ဟဟဟ, ရှောင်ယွီ မင်းက အရမ်းတော်တာပဲ။ မင်းဘယ်လိုလုပ် သူက ဒါရိုကတာရွှီမှန်း သိတာလဲ။ မင်းတို့ အရင်က တွေ့ဖူးလား။”
“ငါ သူ့ကို အဝေးကနေ မြင်ဖူးတယ်။ ဒီဆယ်ကျော်သက် သုံးကောင် ဘယ်လောက်တောင် ကံဆိုးလဲဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်။ ဒါရိုက်တာရွှီက သူတို့ကို မှင်နီတားမဲ့ အပြင် သူတို့တွေ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံးရဲ့ ရှေ့မှာ တောင်းပန်ရဦးမှာ။ နောက်တစ်ကြိမ် သူတို့တွေက ငါတို့ကို တွေ့တာနဲ့ ပြေးတော့မှာ။”
“အမှန်ပဲ။ တကယ်လို့ သူတို့တွေ ငါတို့ကို ထပ်ပြီး အနိုင်ကျင့်ရင် ငါက ဒါရိုက်တာရွှီဆီ သွားလိုက်ရုံပဲ။ ပြီးတော့ သူတို့တွေ သေချာပေါက် ကျောင်းထုတ်ခံရမှာ။ သူတို့တွေ မျဉ်းနီတားခံရပေမဲ့ သူတို့တွေ စစ်တပ်ထဲတော့ ဝင်လို့ ရပါသေးတယ်။ သူတို့ ကျောင်းထုတ်ခံရရင်တော့ သူတို့ တစ်ဘဝလုံး လယ်ပဲ စိုက်ရတော့မှာ။ ငါသူတို့ကို ပါးပြန်ချလိုက်သေးတယ်။ အရမ်းပျော်စရာကောင်းတာပဲ။ အခု ငါလက်က နာနေတုန်းပဲ”
ဝမ်တုန့်ကျွမ်းက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
ဖုန်းယွီက သူတို့ လုယက်ခဲ့သည်ဟု အခိုင်အမာ ဆိုခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဒါရိုက်တာရွှီက ထိုဆယ်ကျော်သက်များအတွက် တောင်းပန်ပြီး ဖုန်းယွီရဲ့ တောင်းဆိုချက်ကို သဘောတူလိုက်သည်။ ဖုန်းယွီသည် သူပြောသည့်အချက်ကို ပြောင်းလိုက်သည်။ ဖုန်းယွီ၏ တောင်းဆိုချက်က သူတို့ အရိုက်ခံရသည့်အတိုင်း သူတို့ကိုပြန်ရိုက်ရန် ဖြစ်သည်။ ဖုန်းယွီက သူတို့ကို မညှာမတာဖြင့် သုံးချက်ကန်လိုက်ပြီး ဝမ်တုန့်ကျွမ်းက သူတို့ပါး ရဲသွားသည်အထိ ရိုက်လိုက်သည်။
သူတို့သည် ကျောင်းကို ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ပြန်သွားတော့ပြီး အခြား ကျောင်းသားငါးယောက်၏ ငွေများကို ပြန်ယူခဲ့သည်။ ဖုန်းယွီနှင့် ဝမ်တုန့်ကျွင်းက သူတို့ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို ရှင်းပြလိုက်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းများကို ပြန်ကူညီခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
ကျောင်းအိပ်ဆောင်တွင် သူတို့က မီးဖြတ်သည်အထိ ပေါ်ကာကစားပြီး ဆောင်းရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တုန်းက စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည့် အဖြစ်အပျက်များကို ပြောနေကြ၏။
အိပ်မောမကျခင် ဖုန်းယွီက သူ၏ ယောက်ဖ၏ အလုပ်သာ ကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်လျှင် သူတို့ မှန်းထားသည်ထက် တစ်လတိုးပြီး သူတို့သည့် အကျိုးအမြတ်များကို ရလိမ့်မည် ဖြစ်ကြောင်း တွေးနေသည်။
နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောတွင် ဖုန်းယွီကို ဝမ်တုန့်ကျွမ်းက နိုးရသည်။ သူတို့သည် မနက်စာအတွက် ကျောင်းကန်တင်းကို သွားရမည် ဖြစ်သည်။ သူတို့ နောက်ကျလျှင် သူတို့အတွက် မနက်စာ ကျန်မည် မဟုတ်သည့်အတွက် ဖြစ်၏။ ဖုန်းယွီက သိချင်မိသည်။
“ဘာကြောင့် ကျောင်းက မနက် ၇နာရီမှာ စရသလဲ။ ဘာကြောင့် ကျောင်းချိန် ၉နာရီက ၅နာရီ မဖြစ်ရသလဲ”
စာသင်ခန်းထဲတွင် ထိုင်နေရင်း ဖုန်းယွီသည် ဆယ့်ငါးနှစ် အုပ်စု ဆယ့်ခြောက်နှစ် အုပ်စုများက သူတို့၏ စားပွဲပေါ်တွင် မက်မက်ထိုင်နေသည်ကို ကြည့်နေသည။ သူသည် ရယ်ချင်နေသည် သို့သော် တစ်ယောက်ယောက်က သူ့လက်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်ကာ စားပွဲခုံပေါ်တွင် လက်တင်လိုက်သည်။
ဖုန်းယွီဘေးတွင် ထိုင်နေသည့် သူက လီန ဖြစ်သည်။ သူမက စာလေ့လာရေး ကော်မတီ၏ အသင်းဝင် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူသည် ဖုန်းယွီ၏ စာလေ့လာမှုကို ကြည့်ရုံမျှမက သူသည်လည်း ဖုန်းယွီ ကျောင်းစည်းကမ်းများ လိုက်နာ၊ မလိုက်နာကို သေချာအောင် လုပ်ရသည်။
ပထမဆုံး အတန်းက ရုရှားအတန်း ဖြစ်သည်။ ဖုန်းယွီက သန်းနေ၏။ သူသည် အိပ်မပျော်သွားအောင်ပင် ထိန်းထားရသည်။ ရုရှားဘာသာသင် ဆရာက ကောင်းသည်လည်း ပြောမရ ဆိုးသည်ဟုလည်း ပြောမရပေ။ သို့သော် သူက ဖုန်းယွီအတွက် အလွန် ပျင်းစရာကောင်းနေသည်။ ဒါ့အပြင် သူ၏ ရုရှားဘာသာစကားက သူ့ဆရာထက်တောင် ပိုကောင်းသေးသည်။
“ဖုန်းယွီ၊ ဖုန်းယွီ။ ဆရာက နင့်ကို ခေါ်နေတယ်”
လီနက သူ့ကို ပုတ်ကာ နှိုးလိုက်သည်။
“ဖုန်းယွီ မင်းဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ။ ဒီနေ့က စာသင်နှစ်အသစ်ရဲ့ ပထမဆုံး နေ့ရက်မှာတောင် မင်းက စိတ်ဝင်စားမှု မရှိတာလား။ မင်း အထက်တန်းကျောင်းကို တက်ဦးမှာလား။”
ဆရာက မေးလိုက်သည်။
ဖုန်းယွီက ပြန်ဖြေလေသည်။
“ဆရာ ကျွန်တော် ဆရာသင်တာအကုန်လုံး ကျွန်တော်သိတယ်။”
ကျန်သည့် ကျောင်းသားများက ရယ်ကြသည်။ ဖုန်းယွီ၏ စာလေ့လာက သိပ်မဆိုးသလို သူသည် ထိပ်တန်းကျောင်းသား တစ်ယောက်မဟုတ်ပေ။ သူဘယ်လို ဆရာသင်သမျှ အရာအားလုံးကို သိနိုင်မည်နည်း။ ရှရှားဘာသာစကားသည် လေ့လာရန် လွယ်ကူသည့် ဘာသာစကား မဟုတ်ပေ။ သူသည် ထိုဘာသာစကားတွင် ကျွမ်းကျင်အဆင့်ထိ ရောက်နေသည်ဟု မည်သူက ပြောရဲမည်နည်း။
“တကယ်လား။ အဲ့တာဆို ဒီစာကြောင်းကို ငါ့ကို ဘာသာပြန်ပေး”
ဆရာက ပြောလိုက်သည်။
“ကြီးမြတ်တဲ့ ပစ္စည်းမဲ့ လူတန်းစား တော်လှန်ရေးခေါင်းဆောင် လီနင်က ပြောခဲ့တယ်။ သမစိတ္တရှုထောင့်က လူသားတွေကို တစ်ဆင့်မြင့်တဲ့ အဆင့်ကို ရောက်အောင် ကူညီပေးနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် လူသားတွေက အလုပ်သမားတွေအပေါ် အမြတ်ထုတ်ခြင်း အပေါ်ကနေ လွတ်မြောက်အောင် လုပ်ပေးနိုင်တယ်။”
ဖုန်းယွီက အထက်စာကြောင်းကို ဘာသာ ပြန်ဆိုလိုက်သည်။ ဘာကြောင့် ဒီစာပေတွေကို ဖတ်စာထဲမှာ ရေးထားရတာလဲ။
ဆရာက ဖုန်းယွီက အံ့ဩလျက်ကြည့်နေသည်။ ဒီကလေးက စာမသင်ခင် ကြိုပြင်ဆင်ထားတာလား။ သူက နောက်ထပ် စာကြောင်း တစ်ကြောင်းကိုပါ ရှင်းခိုင်းလိုက်သည်။
“နောက်ထပ် တစ်ကြောင်း ဘာသာပြန်”
ဆရာက ပြောလိုက်သည်။
ဖုန်းယွီသည် နောက်ထပ် စာကြောင်း သုံးကြောင်းကို မှန်မှန်ကန်ကန် ပြန်ဆိုလိုက်သည်။ ဆရာနှင့် ကျန်သည့် အတန်းဖော်များက ထိတ်လန့်သွားကသည်။ ဆရာက ပိုပြီး အံ့ဩသည်ကားသူသည် ဆရာကို ရုရှားဘာသာစကားဖြင့် ပြက်လုံးပြောလိုက်သေးသည်။ ထိုပြက်လုံးကို ဆရာမှလွဲ၍ ကျန်သည့်သူများ နားမလည်ပေ။
ကျောင်းသားများက သူတို့အချင်းချင်း တီးတိုး ပြောဆိုနေကြ၏။ ဖုန်းယွီ၏ ရုရှားဘာသာစကားသည် ဆရာထက် ပိုပြီး ကျွမ်းကျင်ပုံရသည်။ သူ ဒီအားလပ်ရပ်အတွင်း ဘယ်လို လုပ်ခဲ့တာလဲ။ ဘာကြောင့် သူဒီလောက်အထိ တိုးတက်သွားရတာလဲ။
“ထိုင်တော့။ မင်းက ရုရှားဘာသာမှာ ကောင်းနေရင်တောင် မင်းကိုယ်ကိုယ် ဂုဏ်မယူနဲ့ အတန်းထဲလည်း မအိပ်နဲ့”
ဆရာက ပြောလိုက်သည်။
အတန်းပြီးသွားသည်နှင့် ဝမ်တုန့်ကျွင်းက ဖုန်းယွီဆီလာကာ
“ရှောင်ယွီ။ မင်းဘာကြောင့် ရုရှားဘာသာစကား တော်တာ ငါဘာကြောင့် မသိခဲ့ရတာလဲ”
“တကယ်တော့ ငါ့ရဲ့ ရုရှားဘာသာစကားက အရင်ကတည်းက ကျွမ်းကျင်ပြီးသား။ ဒါပေမဲ့ အရင်က ငါမပြခဲ့ရုံပဲ ရှိတာ”
ဖုန်းယွီက ပြောလိုက်သည်။
“ဖုန်းယွီ ဒီစကားလုံးကို ဘယ်လိုဖတ်လဲ။ ပြီးတော့ သူ့အဓိပ္ပာယ်က ဘာလဲ”
လီနက ဖုန်းယွီအား အရှုံးမပေးချင်ပေ။ သူက ရုရှားစကားလုံး တစ်လုံးကို ထောက်ပြီး သူ့ကိုမေးလိုက်သည်။
“трактор အဲ့အဓိပ္ပာယ်က ထွန်စက်။ တကယ်လို့ မသိတာ တစ်ခုခု ရှိရင် မင်းငါ့ဆီ လာမေးလို့ရတယ်။”
ဖုန်းယွီက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
လီနသည် အစက ရုရှားအတန်းတွင် အတော်ဆုံး ဖြစ်သည်။ သူမသည် ကျောင်းစာလေ့လာရေး အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်ရုံသာမက ရုရှားအတန်း၏ ကိုယ်စားပြုလည်းဖြစ်သည်။ ယခုတွင် ဖုန်းယွီသည် သူ၏ ရုရှားအတန်းတွင် အတော်ဆုံးကို ယူသွားခဲသည်။
လီန၏ စိတ်တိုနေသည့် ရုပ်ကို ကြည့်ရင်း ဖုန်းယွီက ပြုံးလိုက်သည်။
‘ငါဒီကောင်မလေးရဲ့ ယုံကြည်ချက်ကို ဖျက်ဆီးသွားမိသလား။ သူရဲ့ မျက်လုံးထဲက အရှုံးကို လက်မခံတဲ့ပုံပဲ။’
ယခုတွင် အခြားကျောင်းသာများ တွေးနေသည်ကား ဖုန်းယွီက ဆောင်းရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း စာများကို လေ့လာခဲ့သည်ဟု တွေးနေကြသည်။ မဟုတ်လျှင် သူဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက်အထိ တိုးတက်လာမည်နည်း။ ဝမ်တုန့်ကျွင်းသာ ဖုန်းယွီစာလေ့လာတာကိုသာ သိသည်။ သို့သော် ဖုန်းယွီလေ့လာသည်မှ ရူပဗေဒနှင့် ဓာတုဗေဒ ဖြစ်သည်။ သူသည် ဖုန်းယွီရုရှားစာအုပ် ကောက်ကိုင်တာကို တစ်ခါမျှ မတွေ့ဘူးပေ။
ယခုအချိန်တွင် ဖုန်းယွီသည် စာကောင်းကောင်း ကြိုးစားသည့်သူအဖြစ် ကျောင်းသားများက မြင်ကြတော့သည်။ ကျောင်းသားအများစု၏ မျက်စိတွင် သူ့ကို အားကျပြီး ရှိခိုးချင်စိတ် အရိပ်အယောင်များကို မြင်ရသည်။ သို့သော် လီနကတော့ ဂုဏ်ယူနေသည် မဟုတ်ပေ။ သူမက နောက်လာမည့် စာမေးပွဲများတွင် ဖုန်းယွီထက် ပိုကောင်းအောင် ကြိုးစားရန် သန္နိဋ္ဌာန် ချလိုက်တော့သည်။
မနက်ပိုင်းတွင် ဖုန်းယွီသည် ရုရှားဘာသာစကားနှင့် တရုတ်ဘာသာစကား၊ ဇီဝဗေဒနှင့် နိုင်ငံရေး သင်ခန်းစာများကို ကောင်းကောင်းကိုင်တွယ်နိုင်ခဲ့သည်။ နှစ်၄၀ အတွေ့အကြုံရှိ နားလည်မှုက ထိုဆယ်ကျောက်သက်လူငယ်လေးများထက် သာလွန်ပေလိမ့်မည်။ ရှေးတရုတ်စာများကသာ ဖုန်းယွိီက ခေါင်းကိုက်စေသည်။ အကယ်၍သူသာ ထိုသို့သော မေးခွန်းမျိုးကို စာမေးပွဲတွင် တွေ့ပါက မဖြေဘဲ နေလိုက်တော့မည် ဖြစ်သည်။
နိုင်ငံရေးဘာသာရပ်တွင် သင်က အစိုးရအကြောင်းကို ကောင်းကွက်ကို ရေးနေသ၍ မှားမည် မဟုတ်ပေ။
လီန၏ အရှုံးမပေးလိုသည့် ရည်ရွယ်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပျောက်ဆုံးလာခဲ့သည်။ ဖုန်းယွီ၏ တိုးတက်မှုက ဩချလောက်ပေသည်။ သူမက သူ့ကို လိုက်မမှီတော့ပေ။ သူမသည် ဆောင်းရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် အသည်းအသန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ ဘာကြောင့် ခြားနားချက်က ထိုမျှ ကြီးမားရသနည်း။
“ဖုန်းယွီ မင်း ဆောင်းရာသီ အားလပ်ရက်တုန်းက ကျူရှင်တွေ သွားတက်သေးလား”
လီနက မေးလိုက်သည်။
“တက်တာပေါ့။ တုန့်ကျွမ်းက ငါ့ကို ကူညီတယ်။”
ဖုန်းယွီက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“တုန့်ကျွမ်းလား”
လီန စိတ်ဆိုးသွားပြီး ခေါင်းကို တစ်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ ဝမ်တုန့်ကျွမ်း၏ အဆင့်က ဖုန်းယွီနှင့် အတူတူ နည်းပါးပင်။ သာမန်၏ အထက်တွင်သာ ရှိသည်။ သူက ဘယ်လိုလုပ် ဖုန်းယွီကို ထိပ်တန်းကျောင်းသား တစ်ယောက်ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနိုင်မှာလဲ။ မဖြစ်နိုင်တာ။ လူလိင်။
မနက်ပိုင်း ပြီးသွားပြီးနောက် ဆရာအကုန်လုံးက ဖုန်းယွီသည် ရုတ်တရက် ပါရမီရှင် တစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားသည်ကို သိသွားခဲ့သည်။
“ဆရာစွန်း။ ခင်ဗျားရဲ့အတန်းက ဖုန်းယွီက တကယ်တော်တယ်လို့ မပြောဖူးဘူးနော်”
တခြားဆရာတစ်ယောက်က ဆရာစွန်းကို မေးလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ်။ ဘာကြောင့် မင်းရဲ့အတန်းမှာက တော်တဲ့ ကျောင်းသားတွေ အရမ်းအများကြီး ရှိနေတာလဲ။ ကျွန်တော်အတန်းထဲမှာတော့ ဆော့တဲ့ကျောင်သားတွေပဲ အများကြီးရှိတယ် သူတို့ထဲက ဘယ်နှစ်ယောက် အထက်တန်းကျောင်းကို ဝင်နိုင်မလဲ သိချင်မိပါရဲ့။”
အခြား ဆရာတစ်ယောက်က မေးလိုက်သည်။
“ကျွန်တော်ပြောနိုင်တာကတော့ သူ့ရဲ့အတန်းမှာ ပထမနေရာကို ယူလိမ့်မယ်။ ဆရာစွန်းဆီမှာ နောက်ထပ် ကွယ်ဝှက်ထားတဲ့ တော်တဲ့ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ရှိနေတာပဲ”
ဆရာက ဆက်ပြောလိုက်သည်။
ဆရာအကုန်လုံးက ဖုန်းယွီအကြောင်း ချီးမွမ်းအမွှမ်းတင်နေကြ၏။ ဆရာစွန်းက တွေဝေသွားသည်။ အကယ်၍ နှစ်သစ်တုန်းက ဖုန်းယွီက ဆရာစွန်းဆီ အလည်သွားခဲ့တုန်းက မဟုတ်လျှင် သူသည်လည်း ဖုန်းယွီအပေါ် မည်သည့် ထင်မြင်ချက်မျှ ရှိမည် မဟုတ်ပေ။
သိုသော် အတန်းပိုင် ဆရာတို့အတွင်း သူသည် မည်သည့်ကျောင်းသားက စာကို ကောင်းကောင်းကြိုးစားလဲဆိုတာကိုတော့ သိသည်။ ဖုန်းယွီကို သာမာန်ကျောင်းသားများထက် အဆင့်နည်းနည်းသာ မြင့်ပေလိမ့်မည်။ သူဒီ အားလပ်ရက်များအတွင်း ဘယ်လို ထိပ်တန်းကျောင်းသားတစ်ဦး ဖြစ်လာမည်နည်း။
လူတိုင်းက သူ့၏ ကျောင်းသားကို ချီးမွမ်းနေသည့်အတွက် သူသည် ဝမ်းသာလျက် လက်ခံလိုက်သည်။
နေ့လည်ခင်းတွင် ဆရာစွန်း၏ သင်္ချာသင်ခန်းစာ ဖြစ်သည်။ အခြားဆရာများ ဖုန်းယွီအကြောင်းပြောသည်ကို မှန်ကန်ကြောင်း စမ်းသပ်ရန်အတွက် ဆရာစွန်းက တမင်သက်သက်ဖြင့် ဖုန်းယွီကို ထိုမေးခွန်း၏ အဖြေကို ခေါ်ရန် ဖြေလိုက်သည်။
ဖန်းယွီသည် ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်မှ မေးခွန်းကို မြင်သောအခါ ခေါင်းကိုက်သွားတော့သည်။ သူသည် အရင်က အဆင့်မြင့် သင်္ချာကို လေ့လာခဲ့သည့်အပြင် သူသည် အယ်လ်ဂျီဘရာ ပုစ္ဆာများကို ဆောင်းရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တုန်းက ရက်တော်တော်ကြာ လေ့ကျင့်ခဲ့သည်။ သူ့ကို ခေါင်းခြောက်စေမည့် မေးခွန်းတော်တော်များများရှိလိမ့်မည်မဟုတ်။ သို့သော် သူသည် ဂျူနီယာ အထက်တန်းကျောင်းက သင်္ချာ၏ အခွဲများ ဖြစ်သည့် အယ်လ်ဂျီဘရာနှင့် ဂျီဩမေတြီ ပုစ္ဆာများကိုတော့ မေ့သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်ရှိ သင်္ချာပုစ္ဆာမှာ ဂျီဩမေတြီပုစ္ဆာဖြစ်သည်။
“ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်။ ဆရာစွန်း။ ကျွန်တော် ဒီပုစ္ဆာရဲ့ အဖြေကို မသိပါဘူး။”
ဖုန်းယွီက သူ၏ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်သည်။ သူသည် သူ၏ အတန်းဖော်များထံမှ ထူးဆန်းသည့် အကြည့်များကို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဆရာစွန်းက မျက်မှောင်ကျုံ့သွားသည်။ ထိုမေးခွန်းက ရိုးရိုးမေးခွန်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သူက လီနကို ဖြေရန်အတွက် ခေါ်လိုက်သည်။ လီနသည် မေးခွန်းကို လွယ်လွယ်ကူကူဖြင့် ဖြေလိုက်ပြီးနောက် ဖုန်းယွီကို သူပြန်မထိုင်ခင် ဂုဏ်ယူသည့် အမူအရာ ပြလိုက်သည်။
နောက်ထပ် မေးခွန်း သုံးခုဆက်တိုက်ဖြေရန် ဖုန်းယွီကို ခေါ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူသည်မေးခွန်း တစ်ခုကိုမျှ မဖြေနိုင်ခဲ့ပေ။ လီနက မေးခွန်းအကုန်လုံးကို မှန်မှန်ကန်ကန်ဖြင့် အေးအေးဆေးဆေး ဖြေလိုက်သည်။ သူမမထိုင်ခင် အချိန်တိုင်း လီနက ဖုန်းယွီကို ဂုဏ်ယူသည့် အမူအရာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် မေးမော့လိုက်သည်။
တခြားကျောင်းသားများက စတင် တီးတို ပြောကြပြန်ပေသည်။
“ဖုန်းယွီက အရမ်းမတော်ပါဘူး။ ဒီလို မေးခွန်းမျိုး ငါတောင် ဖြေနိုင်သေးတယ်။”
နောက်တစ်တန်းက ရူပဗေဒ ဖြစ်သည်။ ဖုန်းယွီသည် ထပ်အခေါ်ခံရပြီး မေးခွန်း တစ်ခုမျှ မဖြေနိုင်ပေ။ လီနသည် ဆရာက သူမကို ခေါ်တာ မစောင့်တော့ဘဲ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး မေးခွန်းကို ဖြေလိုက်သည်။ ထို့အတွက် ဖုန်းယွီသည် ရူပဗေဒတွင်လည်း အလွန် ညံ့ပေသည်။
တူညီသည့် အဖြစ်အပျက်က ဓာတုဗေဒ အတန်းတွင်လည်း ဖြစ်သည်။ ဖုန်းယွီသည် မေးခွန်းအကုန် ဖြေရန် အမေးခံခဲ့ရပြီး အဖြေအကုန်လုံး မှားခဲ့သည်။
တခြားကျောင်းသားများက ဖုန်းယီကို စတင် လှောင်ပြောင်ကြတော့သည်။ ဖုန်းယွီသည် မနက်ပိုင်းက အတော်ဆုံး ကျောင်းသား တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ညနေပိုင်းတွင်တော့ အညံ့ဆုံး ကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်သွားတော့သည်။
