YMR- အခန်း ၁၈၃

အခန်း ၁၈၃။

ချန်ချန်ကို စွမ်းအားနယ်မြေထဲခေါ်ခြင်း
ကမ္ဘာပျက်ကပ် စတင်ချိန်မှာ သုံးလရှိသွားပြီဖြစ်သည်။ စွမ်းအားရှင် အဖွဲ့အစည်း အသစ်သည် ဇွန်လတစ်ရက်နေ့၌ တရားဝင် စတင်လည်ပတ်ပြီး အဖွဲ့အားလုံးက အလုပ်များလာတော့၏။ သူတို့၏ ယခင်သဘောတူညီချက်အရ ယွင်ချဲ့နှင့် ချောင်ယန်း၏ အဖွဲ့ဝင်အချို့သည် မြို့ထဲသို့ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန်အတွက် ကျန်သည့်အဖွဲ့များကို စတင်ပြီး ဦးဆောင်ခေါ်သွား၏။ သူတို့ကြောင့် ထိုအဖွဲ့များသည် လွန်ခဲ့သည့် ဆယ်ရက်၌ မစ်ရှင်ကနေ ရိက္ခာများ ကြွယ်ဝစွာ စုဆောင်းခဲ့၏။
အဖွဲ့တိုင်းကတော့ ချောင်ယန်းသို့မဟုတ် ထိပ်ဦးအဖွဲ့၏ ဦးဆောင်မှုကိုရရန် အခွင့်အရေး ရှိကြတာတော့ မဟုတ်ပေ။ အနောင်တောင် အခြေစိုက်စခန်းထဲ၌ စွမ်းအားရှင်အဖွဲ့ တစ်ထောင်နီးပါးရှိသည်။ အဖွဲ့ထဲမှ အချို့သည် သူတို့ကို တစ်ခါကူညီခဲ့ဖူး၏။ အချို့က ကျန်သည့် တပ်ဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ သို့မဟုတ် ကျန်သည့် စစ်တပ် နှစ်တပ် သို့မဟုတ် အစိုးရနှင့် မဟာမိတ်ရှိကြပြီး အချို့ကမူ တစ်ချိန်လုံး ဘက်ပြောင်းနေ၏။ ပျော်ရွှင်ခြင်း အဖွဲ့နှင့် အရှုံးသမားအဖွဲ့၏ အကူအညီဖြင့် သူတို့က စာရင်းတစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ချောင်ယန်းနှင့် ထိပ်ဦးအဖွဲ့တို့သည် ယခင်တုန်းက သူတို့ကို ကူညီခဲ့ဖူးသည့် အဖွဲ့များကိုသာလျှင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန် ကူညီပေးပြီး ကျန်သည့်အဖွဲ့များက အားကျရုံမှတစ်ပါး တက်နိုင်တာမရှိပေ။
သူတို့ဖုံးကွယ်ထားသည်များ ပေါ်သွားသော်ငြား အရှင်သခင်မလေးများ၊ ကြီးမြတ်သူအဖွဲ့နှင့် အမွှေးနံ့သာ အဖွဲ့တို့သည် သူတို့တပ်သို့ မပြန်သွားပေ။ ထိုအစား စွမ်းအားရှင် အဖွဲ့အစည်းထဲ၌ နေထိုင်ပြီး ပုံမှန်အတိုင်း တာဝန်ဆောင်ရွက်ရန် သူတို့နောက် လိုက်လိုသည့် အဖွဲ့များကို ဦးဆောင်သွား၏။ ရံဖန်ရံခါ၌ သူတို့သည် ချောင်ယန်းနှင့် ထိပ်ဦးအဖွဲ့တို့နှင့် တိုးမိသည်။ သူတို့က တိုက်ခိုက်ရန် မရွေးချယ်ပေ။ ယွင်ချဲ့နှင့် ကျန်သည့်သူများက သူတို့ကို လျစ်လျူရှု့ထားသည်။ သူတို့က တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် အမုန်တရားများ နက်ရှိုင်းနေတာမျိုးမဟုတ်ပေ။ သူတို့က မတူညီသည့် ပါတီများအတွက် အလုပ်လုပ်ပေးရုံသာဖြစ်သည်။
လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ပတ်အတွင်း ယွင်ချဲ့သည် အားလပ်ရက် နှစ်ရက်သာ ရခဲ့၏။ နှစ်ကြိမ်လုံး၌ သူတစ်ရက် ခွင့်ယူချိန်တွင် ဝေ့စစ်တပ်က သူတို့ ပြဿနာတက်နေကြောင်း ရှာတွေ့သွားသည်။ အိမ်တွင် အနားယူနေမည့်အစား ယွင်ချဲ့သည် ဟေးယွီနှင့် ယွီချန်းကိုခေါ်ကာ ဝေ့စစ်တပ်က စုဆောင်းရန် ကြိုးစားနေသည့် ရိက္ခာများကို တိတ်တဆိတ် လုယူခဲ့၏။ တဆက်ထဲ နှစ်ကြိမ်ဖြစ်လေရာ ဝေ့အဖွဲ့သည် တာဝန်သွားထမ်းဆောင်ခဲ့သော်ငြား အပြန်တွင် လက်ဗလာဖြင့် ပြန်လာခဲ့ရ၏။ မော့စစ်တပ်နှင့် ဝမ်စစ်တပ်သည် ဝေ့စစ်တပ်ကို စစ်တပ်က ရိက္ခာများကို အလွဲသုံးစား ပြုလုပ်သည်ဟု စတင်သံသယ ဖြစ်လာ၏။ ဝေ့ခန်းသည် တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ၏စစ်တပ်ကို တမင်တကာ ဒုက္ခပေးမှန်းသိ၏။ သို့သော်ငြား ထိုလူမည်သူမှန်း မထုတ်ဖော်နိုင်ပေ။
“ဟေး ဒီနေ့ ဘာကြောင့် စောစောထတာလဲ”
ယနေ့က ဇွန်လ(၁၇)ရက် ချန်ချန်၏ တတိယမြောက် မွေးနေ့ဖြစ်သည်။ မနေ့တုန်းက ယွင်ချဲ့သည် သူ့ကို တစ်ရက်အနားယူရန် ပြောခဲ့၏။ ဆိုလိုသည်က မနက်ခင်း၌ အပစ်လေ့ကျင့်ရန် မလိုအပ်ပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ချန်ချန်က စောစောထပြီး ခြံဝင်းထဲတွင် မစ္စတာချန်နှင့် မစ္စတာကျန့်တို့နှင့်အတူ ထိုက်ကျိကစား၏။ သူ၏ အဆင်ပြေပြေ လက်များကို တွန်းထုတ်လိုက်ချိန်၌ သူ၏ ပြည့်ဖြိုးသော ခန္ဓာကိုယ်က လည်သွားသည်မှာ အတော်လေး ရယ်စရာကောင်းသည်။ ယွင်ချဲ့နှင့် ရှင်းဖုန်းတု့ိက ဘေးချင်းယှဉ် လျှောက်လာချိန်၌ ၎င်းကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ နှစ်ယောက်လုံးက အလိုလို ပြုံးမိသွား၏။
“ဦးဦး”
သူ၏အသံကို ကြားသောအခါ ချန်ချန်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပြေးလာလျက် သူ၏ခြေထောက်ကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သည့် ရက်နှစ်ဆယ်အတွင်း လေ့ကျင့်ရေးနှင့် သူစားသုံးသည့် သတင်းအမြုတေများကြောင့် ချန်ချန်သည် အဆင့်တစ်သို့ တက်သွားပြီဖြစ်သည်။ သူက အဆင့်နှစ်နား ကပ်နေပြီဖြစ်၏။ တစ်ဖက်တွင်မူ သူ၏ဝိတ်ကမူ မလျော့သွားပေ။ ကံကောင်းသည်မှာ မတိုးလာပေ။
“ဒီနေ့စောစောထဖို့ မလိုဘူးလို့ ဦးဦးပြောတယ်မလား။ ကြည့်ပါအုံး ချွေးတွေရွှဲနေတာပဲ”
ယွင်ချဲ့က သူ့ကိုပွေ့ချီရန် ခါးကိုင်းလိုက်ကာ သူ၏ပြည့်ဖြိုးသော ပါးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်၏။ ချန်ချန်က မတုန့်ပြန်နိုင်သေးခင် ရှင်းဖုန်းက သူ့ကို လက်လွှဲယူပြီး ပြောလိုက်၏။
“ဒါက မင်းရဲ့လက်ဆောင် ပျော်ရွှင်ဖွယ်မွေးနေ့ပါ”
“ကျေးဇူးပါ ဦးဦးရှင်း”
ရှင်းဖုန်းထံမှ လက်ဆောင်ဘူးကို ပျော်ရွှင်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလျက် ချန်ချန်သည် ရှင်းဖုန်း၏ပါးကို ဆတ်ခနဲ နမ်းလိုက်၏။
“ခေါင်းဆောင်ရှင်း စောစောစီးစီး ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ”
ကျန့်နှင့်ချန်းတို့ကလည်း နှုတ်ဆက်၏။ ရှင်းဖုန်းက လူကြီးနှစ်ယောက်ကို ခေါင်းညိတ်ပြကာ ယွင်ချဲ့ကမူ ပြုံးပြီး ပြန်ပြောလိုက်၏။
“ဒီနေ့က ချန်ချန်ရဲ့ မွေးနေ့လေ။ ကျွန်တော်တို့က သူ့ဆီလာရမှာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မင်းသားလေးကို စိတ်မပျက်စေချင်ဘူးလေ ဟုတ်တယ်မလား”
“ဟား ဟား”
ထိုစကားကို ကြားသောအခါ လူကြီးနှစ်ယောက်က ရယ်မောတော့၏။ သူတို့က ခဏတာ စကားဆက်ပြောနေပြီးနောက် မစ္စတာချန်းသည် မုန်မှိုင်းနေသော ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ကာ ပြောလိုက်တော့၏။
“ရာသီဥတုက သိပ်မကောင်းဘူး။ တစ်ခုခုဖြစ်တော့မှာများလား”
သူတစ်ဘဝလုံးနီးပါး လယ်သမား ဖြစ်လာခဲ့သောကြောင့် မစ္စတာချန်းသည် ကောင်းကင်ကို ကြည့်ရင်းဖြင့် မိုးလေဝသအခြေအနေကို သိ၏။ သူနှင့် သူ၏မိသားစုသည် ကမ္ဘာပျက်ကပ်၌ ရှင်သန်နိုင်ခဲ့ခြင်းမှာ ထိုစဉ်က မိုးလေသဝကို တိတိကျကျ ခန့်မှန်းမိခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူ၏ဇနီး သမက်နှင့် မြေးမလေးတို့ကိုမူ အသက်ရှင်အောင် မလုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ပေ။ လူ့နှလုံးသားသည် ရာသီဥတုထက် မှန်းဆရ ပိုခက်ခဲ၏။
“အမ်ဟမ်း ထင်တာပဲ”
ယွင်ချဲ့က ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပြီး အလိုလို ရေရွတ်ပြောလိုက်၏။ ချောင်ယန်းနှင့် မော့စစ်တပ်သည် လတ်တလော၌ ကြိုတင်သတိထားပြီး ဇွန်လ၌ နှင်းကျလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့ကာ ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ကျလိမ့်မည်ဟု ထင်ရသည်။
“ဦးလေးကျန်း ဒီရက်ထဲ ဆေးရုံကို မသွားနဲ့တော့။ အနားယူဖို့ အိမ်မှာနေအုံး”
သူမှတ်မိတာ မှန်မည်ဆိုလျှင် နှင်းကရုတ်တရက် ရောက်လာ၏။ ကမ္ဘာပျက်ကပ် မတိုင်မှီက နှင်းကဲ့သို့ ဖုတ်ကောင်ဗိုင်းရပ်စ် မပျံ့သော်ငြား ကျန်သည့်အန္တရာယ်ကိုလည်း ဆောင်ယူလာနိုင်၏။ တစ်ခုခုဖြစ်ချိန်၌ သူတို့ခိုလှုံနေတာက ပိုကောင်းလိမ့်မည်။
“အင်း အင်း”
ကျန်းထန်းလုံသည် လက်ခံကြောင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ယွင်ချဲ့သည် သူ့ကို အိမ်တွင်နေခိုင်းတာ အကြောင်းပြချက်တစ်ခု ရှိရမည်မှန်း သူသိနေ၏။ ခဏတာ စကားပြောပြီးနောက် ယွင်ချဲ့နှင့် ရှင်းဖုန်းတို့သည် ချန်ချန်ကို အိမ်ထဲခေါ်သွားတော့၏။
ယနေ့တွင် မည်သူမှ တာဝန်ထမ်းဆောင်၍ မရှိပေ။ အကြောင်းမှာ သူတို့အားလုံးက ချန်ချန်၏ မွေးနေ့ပွဲကို ကျင်းပပေးချင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယွင်ချဲ့သည် ချန်ချန်အတွက် အခြားအစီအစဉ် ရှိပုံပေါ်၏။ မနက်စာစားပြီးနောက် သူက ပျော်ရွှင်ခြင်းအဖွဲ့နှင့် အရှုံးသမား အဖွဲ့တို့ကို ဤရက်ပိုင်းအတွက် မည်သည့်တာဝန်မှ မဆောင်ရွက်ရန် ကျိုးစယ်ရီကို သွားပြောခိုင်းလိုက်၏။ တတ်နိုင်လျှင် အိမ်တွင်သာနေရန် ထိုအဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ကို အကြံပေးခဲ့၏။ ပြီးနောက်သူသည် ချန်ချန်ကို အပေါ်ထပ်သို့ ခေါ်သွားသည်။ အပြာရောင်လတွင် ရယူခဲ့သော ရှင်းဖုန်းကလည်း တစ်ရက်ခွင့်ယူခဲ့၏။
ရှင်းဖုန်းသည် အထီးကျန်မှုကြောင့် မပြင်ခင် ကူးမင်ရွှမ်းကို မဖိတ်ခေါ်ထားသည့် ဧည့်သည်ကြောင့် ကူးမင်ရွှမ်းကို ဘေးအခန်းသို့ ခေါ်သွား၏။ ချန်ချန်ထွက်သွားချိန်မှစပြီး ကျန်သည့်အမျိုးသားများက ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ သူတို့ဘာသာ အချိန်ကုန်ရကာ အိမ်ထဲရှိ အမျိုးသမီးကမူ မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ချက်ပြုတ်လျက် ညပိုင်း၌ မွေးနေ့ပွဲအတွက် ပြင်ဆင်နေကြသည်။
“ဦးဦး သားတို့ဘယ်မှာလဲ။ သိပ်လှတာပဲ”
စွမ်းအားနယ်မြေထဲ၌ ရပ်နေပြီး အစိမ်းရောင်မြင်ကွင်းကို ကြည့်လိုက်ချိန် ချန်ချန်က ပျော်ရွှင်စွာ ပြေးလွှားလိုက်၏။ သူမြင်ခဲ့ဖူးသည့် အပြင်လောကသည် မှုန်မှိုင်းကာ ဖုတ်ကောင်များဖြင့် ပြည့်နေ၏။ သို့သော် ဤနေရာသည် အစိမ်းရောင် တောင်တန်းများ ကြည်လင်နေသောရေ တေးဆိုနေသော ငှက်များနှင့် မွှေးရနံ့သင်းပျံ့သော ပန်းပွင့်များရှိ၏။ ယင်းက လှပပြီး အံ့သြဖွယ်ကောင်းမှုများ ပြည့်နေသည်။
“ဒါက ဦးဦးရဲ့ နယ်မြေပဲ။ သဘောကျလား”
သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု တိုက်ခိုက်ပြီး လည်ပတ်နေသော ဖိအားကို ဖိနှိပ်ထားလျက် ယွင်ချဲ့သည် ပြုံးလျက် ချန်ချန်ဆီ လျှောက်သွားတော့သည်။ သူသည် အထဲသို့ လင်းယုန်များကို ထည့်ပြီးနောက် နယ်မြေသည် ပိုမိုကြီးမားလာ၏။ သူသည် သက်ရှိသတ္တဝါများကို ပို့ဆောင်ရတာကို အသားကျလာပြီး ယွင်ချဲ့သည် ရှင်းဖုန်းကို ရက်အတော်ကြာ နပူနဆာလုပ်ပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် ချန်ချန်လေးကို စွမ်းအားနယ်မြေထဲ ခေါ်ခွင့်ပေးရန် ဖြောင့်ဖြနိုင်ခဲ့၏။ ပို့ဆောင်သည့် ဖြစ်စဉ်က မလွယ်ကူသော်ငြား ရလဒ်က စိတ်ကျေနပ်စရာကောင်း၏။
“ဟုတ်သား သဘောကျတယ်”
ချန်ချန်သည် ပျော်ရွှင်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ သူကပြန်လှည့်လာပြီး ပြေးရန်ကြိုးစားချိန်၌ အဝေးကနေ ဧရာမ အရိပ်ကြီးက ချဉ်းကပ်လာ၏။
“ဟလို ဖက်တီးလေးချန်း ဒီထဲဘယ်လိုဝင်လာတာလဲ။ ငါထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေတယ်လို့ ထင်နေတာ”
နောက်တစ်စက္ကန့်၌ ဟေးယွီသည် ခွေးပေါက်လေး တစ်ကောင်အဖြစ် ကျုံ့သွားပြီးနောက် ချန်ချန်၏ လက်မောင်းထဲ ခုန်ဝင်လိုက်သည်။ ချန်ချန်သည် သူ့ကို အမြီးကနေ ဆုပ်ကိုင်ကာ လေထဲ လွှဲယမ်းလိုက်၏။
“ချန်ချန် ဖက်တီးလေးချန်း မဟုတ်ဘူး။ ဦးဦးဟေးယွီ ဦးဦးက အဆိုးဆုံးပဲ”
ဟုတ်ပေသည်။ ချန်ချန် စိတ်ဆိုးနေ၏။ လေထဲတွင် အထက်အောက် လွှဲယမ်းခံရပြီးနောက် ဟေးယွီက သူ၏လက်သည်းများကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်၏။
“ဟုတ်ပါပြီ မင်းပြောသလိုပဲ။ ချန်ချန် ငါ့ကိုချပေးတော့။ ငါ့ကိုဒါမျိုး လုပ်လို့မရဘူးလေ”
ဟေးယွီက စိတ်ပျက်သွား၏။ ထိုအတိုင်း ဖြစ်မည်မှန်းသာသိလျှင် သူသည် ခွေးပေါက်စလေး အသွင်ဖြင့် ကျုံ့လိုက်မှာမဟုတ်ပေ။
“သားကို အဲ့ဒီနာမည် ထပ်မခေါ်နဲ့”
ချန်ချန်က သူ့ကို ပြန်လှည့်ယူလိုက်ပြီးနောက် လက်ထဲတွင် ပွေ့ထားကာ ထပ်ပြောလိုက်သည်။
“သားက မဝဘူး”
“ဟုတ်ပြီ မင်းကမဝဘူး ဟုတ်ပြီလား”
ဟေးယွီက ချန်ချန်၏ လက်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ပြီးနောက် တိဗက်တပ် မက်စတစ် အရွယ်အစားအဖြစ် ချက်ချင်းအသွင်ပြောင်းလဲလိုက်၏။ သူသာ မျက်စောင်းထိုးနိုင်မည်ဆိုလျှင် ယခုအချိန်၌ လုပ်နေလောက်ပြီ ဖြစ်သည်။ ချန်ချန်က ပုံမှန်မဟုတ် ခေါင်းမာလှ၏။ သိမ်မွေ့ပြီး ချိုမြိန်သည် ယွင်ယောင်မှအပ ယွင်မိသားစုတွင် မည်သူမှ ပုံမှန်မဟုတ်ကြပေ။
“ဟုတ်ပြီ ဦးဦးနဲ့လိုက်ခဲ့ချန်ချန်”
ဟေးယွီက ချန်ချန်ကို စကားပြောနေစဉ် ယွင်ချဲ့က စမ်းရေတစ်ပုလင်းကို သောက်ပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ နာကျင်မှုများက လွင့်ပျယ်သွားတော့၏။ သူက ချန်ချန်ကို ချီလျက် ကျောက်စိမ်းစမ်းရေသို့ သွားလိုက်၏။ ချန်ချန်က သိချင်စိတ်ဖြင့် အနီအနားကို ကြည့်လိုက်တော့၏။
“ချန်ချန်ကို ကျောက်စိမ်းစမ်းရေထဲမှာ ရေစိမ်ခိုင်းမလို့လား”
သူလုပ်ရန် ကြိုးစားနေသည့်အရာကို အာရုံခံပြီး ဟေးယွီက အသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်၏။ စမ်းရေသည် ငယ်ရွယ်သူများအတွက် ပိုကောင်းသော်ငြား လူသားဆဲလ်သည် ရေစိမ်နေစဉ် အတောအတွင်း မသန့်စင်မှုများကို ထုတ်ပယ်နေသောကြောင့် အင်မတန်နာကျင်၏။ ယွင်ချဲ့သည် ထိုကဲ့သို့ ကလေးငယ်လေးတစ်ဦး နာကျင်နေတာကို ကြည့်နိုင်ပါမည်လော။
“အင်း ဟုတ်တယ် အနှေးနဲ့အမြန် ဒါကိုဖြတ်ကျော်ရမှာပဲလေ။ ဒါ့အပြင်သူက စမ်းရေထဲမှာ စိမ်ပြီးသွားရင် အဆင့်နှစ်ကို ကျော်ဖြတ်နိုင်မလား မြင်ချင်တယ်။ ကျန်တဲ့သူတွေက အဆင့်သုံး အကန့်အသတ်ကို စွမ်းအားရှင်တွေ ဖြတ်ကျော်ရင် လုံလောက်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ငါက အခြေစိုက်စခန်းထဲမှာ တစ်ဦးတည်းသော အဆင့်လေး စွမ်းအားရှင် ဖြစ်နေသေးတယ်။ စွမ်းအားရှင်တွေက အဆင့်သုံးကို တစ်ဆင့်ထပ်တက်ဖို့ တချို့လိုအပ်ချက် ရှိမယ်ထင်တယ်။ ဖုတ်ကောင်တွေက နှင်းကျတော့မဲ့အချိန်မှာ အဆင့်တက်ဖို့ လိုအပ်သလိုမျိုးပေါ့။ အဲ့ဒီလိုအပ်ချက်က ဘာလဲဆိုတာ ထုတ်ဖော်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ်”
လွန်ခဲ့သည့် ဆယ်ရက်ခန့်က သူတို့သည် မောထဲ၌ ရိက္ခာများ သွားယူနေစဉ် အဆင့်သုံး ဖုတ်ကောင်တစ်စု တိုက်ခိုက်တာ ခံခဲ့ရ၏။ ကြမ်းတမ်းသည့် တိုက်ပွဲအတွင်း သူသည် အဆင့်လေးသို့ တက်သွားသည်။ သူ၏အသင်းအဖော်များကလည်း အဆင့်တက်သွားပြီး လေစရာကွက်ပေါ်၌ စွမ်းအားများ လုံလောက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ညွှန်ပြခဲ့၏။ သို့သော် ဆယ်ရက် ကုန်လွန်ပြီးနောက် မည်သူမှ အဆင့်မတက်တော့ပေ။ သူသည် သူတို့ဘာလွဲချော်သွားလည်း တွေးတောနေမိ၏။ သူယခင်ဘဝတုန်းက အဆင့်လေးသို့ရောက်ရန် တစ်နှစ်နီးပါး အချိန်ယူခဲ့ရ၏။ ကျန်သည့်သူများက ထိုမျှမြန်မြန်ဆန်ဆန် မတိုးလာခဲ့ချေ။ ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီးနောက် ကိစ္စရပ်များစွာ ပြောင်းလဲသွား၏။
“သခင် လာမဲ့နှင်းက လူသားတွေ လွတ်နေတဲ့အရာလို့ တွေးမိလား”
“မင်းပြောတော့မှ ဖြစ်နိုင်တဲ့ပုံပဲ”
ယွင်ချဲ့က ဉာဏ်အလင်း ပွင့်သွားလေ၏။ သူ၏တုန့်ပြန်မှုကို မြင်သောအခါ ဟေးယွီက ဆက်ပြော၏။
“အရာအားလုံးမှာ နှစ်ဖက်ရှိတယ်ဆိုတာ ယူနီဗာဆယ်လောပဲ။ ဖုတ်ကောင်ဗိုင်းရပ်စ်ကို ဥပမာယူကြည့်လေ။ လူတချို့က ဖုတ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းသွားပေမဲ့ လူတချို့က စွမ်းအားရှင်တွေအဖြစ် ပြောင်းသွားတယ်။ အစတုန်းက ဖုတ်ကောင်အရေအတွက်နဲ့ စွမ်းအားရှင် အရေအတွက်က တူလောက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖုတ်ကောင်တွေက သာမာန်လူတွေကို တိုက်ခိုက်ပြီး သူတို့ကိုသူတို့ စွမ်းအားရှင်အဖြစ် မပြောင်းသွားခင်မှာ ဖုတ်ကောင်တွေအဖြစ် ပြောင်းလိုက်တယ်။ ဒီတော့ ဖုတ်ကောင်အရေအတွက်က တဖြည်းဖြည်းချင်း လူသားတွေထက် ပိုများလာတာ”
ဟေးယွီသည် လေးနက်တည်ကြည်သော အမူအရာဖြင့် ပြောတာရှားပါး၏။ သို့သော် သူအလေးအနက် ပြောချိန်၌ သူ၏စကားများက တစ်စုံတစ်ခုကို ဆိုလို၏။ ယွင်ချဲ့က ဆိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ ဟေးယွီမှန်ကန်ကြောင်း သူယုံကြည်သည်။ လူတိုင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ၌ ဗိုင်းရပ်စ်ရှိပြီး သူတို့ဆဲလ်၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းက ကူးစက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကူးစက်ခံရသည့်ဆဲလ်သည် ကျန်းမာသော ဆဲလ်များထက် အရေအတွက် ကျော်သွားလျှင် ထိုလူက ဖုတ်ကောင်တစ်ကောင် ဖြစ်သွားလိမ့်မည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် ကျန်းမာသော ဆဲလ်သည် ကူးစက်ခံရသောဆဲလ်ထက် အရေအတွက် သာနေလျှင် ထိုလူက စွမ်းအားရှင် ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည်။ ကျန်းမာသောဆဲလ်က ကူးစက်ခံရသော ဆဲလ်လောက်သာ ရှိသည့်သူများကမူ သာမာန်အတိုင်း ရှိနေမည်။ လူတစ်ယောက်က ဖုတ်ကောင်အကိုက်ခံရလျှင် ကူးစက်ခံရသော ဆဲလ်အရေအတွက်က မြင့်တက်လာပြီး ချက်ချင်းဖုတ်ကောင် ဖြစ်သွားလိမ့်မည်။ ရှားပါးသော ကိစ္စများ၌ သာမာန်လူအချို့သည် စွမ်းအားရှင်များ ဖြစ်လာနိုင်၏။ သူတို့သည် ကျန်းမာသော ဆဲလ်များက အင်မတန် တက်ကြွနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ယင်းက စွမ်းအားရှင်များသည် ဒဏ်ရာရပြီးနောက် ဖုတ်ကောင်သို့ ပြောင်းသွားလေ့မရှိသည့် အကြောင်းအရင်းကိုလည်း ရှင်းပြပြီးသားဖြစ်သွားသည်။
သူသည် ကျန်းချန်လုံကို ဟန့်တားရန် ဝိညာဉ်စမ်းရေကို အသုံးပြုခဲ့ပြီး ဒဏ်ရာပြင်းပြင်းထန်ထန် ရနေသည့် စစ်သားများကို ဖုတ်ကောင်မဖြစ်အောင် ပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာ စမ်းရေသည် သန့်စင်သည့် အာနိသင်ရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်၏။ ယွင်ချဲ့၏ ကိစ္စတွင် သန့်စင်မှုကို မဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့ပေ။ ကူးစက်ခံရသော ဆဲလ်များသည် သူ၏ဆင့်ကဲပြောင်းလဲမှုကို အရှိန်မြင့်တင်ရန် စွမ်းအင်များ ထောက်ပံ့ပေး၏။
ဟေးယွီပြောတာ မှန်သည်ဟု သူကောက်ချက် ချလိုက်မိသည်။ သူသည် အဆင့်လေးသို့ ရောက်နိုင်ခဲ့ခြင်းမှာ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲသွားသောကြောင့် ဖြစ်၏။ သူ့ယခင်ဘဝတွင် ဖြစ်ခဲ့သည့်အတိုင်း သဘာဝနိယာမသည် သူ့တွင် ကျရောက်လာတော့မှာမဟုတ်။ သို့သော် ကျန်သည့်သူများသည် အဆင့်တက်ရန်နှင့် ဖုတ်ကောင်များနှင့် သန္ဓေပြောင်း သတ္တဝါများကဲ့သို့ပင် နှင်းအကူအညီကို လိုအပ်၏။
…

Author: YMR