အခန်း (၁၂၆)
အိပ်ခါနီး နောက်ပြောင် ကျီစယ်သည့် စကားမှာ လူတိုင်းအား ပျော်ရွှင်စေသည်။ ယွင်ချဲ့
လည်း တွေဝေမနေတော့ဘဲ ရှင်းဖုန်းနှင့် အိပ်ရန် ထသွားသည်။ ယဲ့ရှင်းချန်နှင့် ကျန်းရှန်မှာ အကုန်လုံး၏ စနောက်မှုကြောင့် မျက်နှာရဲလျက် သူတို့၏ အခန်းသစ်သို့ ပြန်သွားကြသည်။ အခန်းသို့ ရောက်သည့်အခါ ရေချိုးပြီးနောက် ကျန်းရှန်နှင့် စကားပြောရန် ယဲ့ရှင်းချန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
“စီနီယာ ကျွန်တော့် အမှားပါ”
ကျန်းရှန် မျက်ဝန်းများ တလက်လက် တောက်ကာ ယဲ့ရှင်းချန်ကို ကြည့်လျက် သူ၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အစွန့်ပစ်ခံရသည့် တိရစ္ဆာန်လေးကဲ့သို့ သနားစဖွယ် ဖြစ်နေသည့် ကျန်းရှန်၏ မျက်နှာကို ကြည့်ကာ ယဲ့ရှင်းချန် သက်ပြင်း ချလိုက်ပြီးနောက် ကျန်းရှန် ပါးကိုကိုင်ကာ …
“ဘာအမှားလဲ မင်းသိလား”
ကျန်းရှန်အား သူ သဘောကျ နေသည်ကို မငြင်း။ မဟုတ်လျှင် သူ့အနားအား ကပ်ခွင့်ပြုမည် မဟုတ်ပေ။ ကျန်းရှန် နှင့်တွဲခြင်း၊ ကိုယ်လက်နှီးနှောရန် ယဲ့ရှင်းချန် မကြိုက်ခြင်း မဟုတ်သော်လည်း သူတို့မှာ ယောက်ျားများဖြစ်ပြီး ယောက်ျားသားများသည် မရှက်တတ်ပေ။ သို့သော် အစနောက် ခံရသည်က အလွန် ကလေးဆန်လှသည်။
“ကျွန်တော်က စကားပြောနည်းတော့ တစ်ခါတလေ အထင်လွဲအောင် ပြောမိတယ်”
သူအမှား လုပ်မိကြောင်း သိသဖြင့် ကျန်းရှန် နှာခေါင်းရှုံ့ကာ မျက်လွှာ ချသွားသည်။ ယဲ့ရှင်းချန် အားပေးသော အသံဖြင့် …
“အဲဒီတော့ စကားနည်းတာက ပြဿနာတွေ ဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတာ သိသွားပြီမလား … ဒါဆိုအခုကစပြီး စကားများများ ပြောတော့နော်”
ကျန်းရှန်ကို နားလည်သဖြင့် ရှင်းချန် နူးညံ့စွာ ပြောပြီးနောက် အရှေ့သို့တိုးကာ ကျန်းရှန်၏ နှုတ်ခမ်းအား နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
ကျန်းရှန် ခဏတာ တောင့်သွားသော်လည်း ချက်ချင်းပင် ယဲ့ရှင်းချန်၏ အပေါ်တွင် နေရာယူ လိုက်သည်။ ကျန်းရှန်လည်း ယဲ့ရှင်းချန်ကို ပြင်းထန်စွာ နမ်းလိုက်ပြီး သူ၏လျှာမှာလည်း ယဲ့ရှင်းချန်၏ အာခံတွင်းတွင် တိုးဝှေ့နေလေသည်။
“စီနီယာကို သဘောကျတယ် စီနီယာကို ချစ်တယ်”
ကျန်းရှန်း သူ၏အောက်တွင် ရှိသော ယဲ့ရှင်းချန်၏ နှုတ်ခမ်းအား စုပ်လျက် သူ၏အချစ်များကို ဖော်ပြနေသည်။ ကျန်းရှန်၏ လက်များကလည်း လျင်မြန်စွာပင် ယဲ့ရှင်းချန် ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကို ချွတ်နေသည်။ ယဲ့ရှင်းချန်၏ ရေချိုးဝတ်ရုံမှာ ဖွင့်ဟသွားပြီး သူ၏ဖြူဖွေးသော ပခုံးသားများ ပေါ်လာပြီး ညှပ်ရိုးများမှာလည်း အလွန် ဆွဲဆောင်မှု ရှိလှသည်။ ကျန်းရှန်လည်း ယဲ့ရှင်းချန်၏ ကိုယ်ကို နူးညံ့စွာ ထိကိုင်လိုက်ပြီး ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လေသည်။
“အ .. နာတယ်”
ယဲ့ရှင်းချန် ရုန်းကန်ခြင်း မရှိသော်ငြား သူလက်ခံနိုင်မည်ကိုလည်း မသေချာပေ။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အရွယ်ရောက်သူများ ဖြစ်နေသည့်အပြင် ယဲ့ရှင်းချန်ကလည်း ၆ နှစ်ကြီးသောကြောင့် ကျန်းရှန်ကို သူအမြဲတမ်း ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုမှာ ကျန်းရှန်က သူ၏ လျှာရင်းကိုပင် ပြင်းထန်စွာ စုပ်ယူသဖြင့် ယဲ့ရှင်းချန်၏ လျှာမှာ နာကျင်လာပြီး မွတ်သိပ်စွာ နမ်းရှိုက် ခံရခြင်းကြောင့် သူ၏နှုတ်ခမ်းများမှာလည်း ပူထူလာရာ ယဲ့ရှင်းချန် သက်သောင့်သက်သာ မရှိသကဲ့သို့ ခံစားလာရသဖြင့် ကျန်းရှန်ကို အသာ တွန်းလိုက်သည်။
“စီနီယာ .. စီနီယာ …”
ယဲ့ရှင်းချန်၏ နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပေး လိုက်သော်လည်း ကျန်းရှန်မှာ မျက်နှာနှင့် လည်ပင်းတို့ကို အဆက်မပြတ် နမ်းပြန်ပြီး သူ၏ကိုယ် အောက်ပိုင်းမှာလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် တပ်မက်စိတ်များဖြင့် ပြည့်နှက်လာသည်။
“ဟေ့ ငါ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အမှတ်တွေ မလုပ်နဲ့”
ယဲ့ရှင်းချန် နှုတ်ခမ်းများ လွှတ်သွား သော်လည်း လည်ပင်းမှာ ထပ်၍ တိုက်ခိုက် ခံရပြန်သည်။ သူ၏လည်ပင်းကို ကျန်းချန် ကိုက်လျက် လျှာဖြင့် လျက်ကာ စုပ်သောကြောင့် ခံစားရကောင်းသော်လည်း ယဲ့ရှင်းချန် ကြက်သီး ထသွားသည်။ သို့သော် မနက်ဖြန် သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အမှတ်များကို မြင်သွားလျှင် စနောက်ကြမည်ကို တွေးမိသဖြင့် သူ၏ရမ္မက်စိတ်များ လျော့နည်းလာသော်လည်း ကျန်းရှန်ကို မတွန်းထုတ်သေးပေ။ သူ၏မသိစိတ်တွင် ကျန်းရှန် နှင့်အတူ ရှိနေချင်မိသည်။
“အစ်ကိုက အရမ်း အရသာရှိတာပဲ ကျွန်တော် အစ်ကို့ထဲ ရှိချင်တယ်”
“အ ! သတိထားဦး လူဆိုးကောင်”
ယဲ့ရှင်းချန်၏ လည်တိုင်အား အနမ်းခြွေရင်း အလုပ်ရှုပ်နေသည့် ကျန်းရှန်၏ အောက်ပိုင်းက ယဲ့ရှင်းချန်၏ အရာအား ရုတ်တရက် ပွတ်တိုက် မိသွားသဖြင့် ယဲ့ရှင်းချန် အော်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုလှိမ့်ကာ ကျန်းရှန် အပေါ်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။
“ဘာကိုကိုယ်ထဲလဲ ငါဘာမှ မပြင်ဆင်ရသေးဘူး ငါ့ကိုသေစေချင်လို့လား”
ကျန်းရှန်ကို ယဲ့ရှင်းချန် ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ကျန်းရှန်၏ ဗိုက်ပေါ်မှ ခွကာ ဒူးထောက် ထားသဖြင့် သူ၏တင်ပါးက ကျန်းရှန်၏ မာကျောနေသော အရာနှင့် ထိစပ်နေသဖြင့် ယဲ့ရှင်းချန် ကိုယ့်ကိုယ်ပင် ပြန်မေးမိလိုက်သည်။
‘ငါသူ့ကို ဆုံးမဖို့မလား ဒါကို ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုပုံ ဖြစ်သွားရတာလဲ’
“စီနီယာ ကျွန်တော် လိုချင်တယ်…”
ကျန်းရှန် မျက်နှာငယ်နှင့် ပြောသဖြင့် ယဲ့ရှင်းချန် ရွေးချယ်စရာ မရှိတော့ဘဲ အောက်သို့ လျှောသွားလေသည်။
“ငါ့ကိုယ်ထဲတော့ ဝင်လို့မရဘူး ဒါပေမယ့် ငါပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ်”
“အင်း… စီနီယာ .. ရှင်းချန် … ရှင်းချန် …”
စီနီယာနှင့် အိပ်ရန်ဆိုသည့် စကားက နားလည်မှု လွဲခဲ့ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း အမှန်ဖြစ်လာခဲ့ပြီ။ မနက်ဖြန် အခြားသူများအတွက် ပြောစရာ ရတော့မည် ဖြစ်သော်လည်း ချစ်စိတ် ပြင်းထန်နေသည့် သူတို့နှစ်ဦးမှာ ထိုအရာတို့ကို ဂရုမစိုက်တော့ပေ။ ညတာမှာ ရှည်လျားပြီး ချစ်သူနှစ်ဦး လုပ်ချင်သည့် အရာများ လုပ်နိုင်ပေသည်။
ထိုအချိန် သူတို့အခန်း၏ အပေါ်ထပ်တွင် ကာမဆန္ဒထက် ကြည်နူးဖွယ် ကောင်းသည့် အချစ်အား ဖန်တီးနေသည့် လန်ယဲ့ဟန်နှင့် ယွင်ချန်တို့ ရှိနေသည်။ ယွင်ချန်ကို ရေချိုးပေးလျှင် သူ၏ အဝတ်များလည်း စိုကုန်မည် ဖြစ်သောကြောင့် လန်ယဲ့ဟန် အင်္ကျီချွတ်ကာ ရေချိုးကန် အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ အဝတ်ဗလာနှင့် လူနှစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေပြီး သူ့အတွက် တစ်ကမ္ဘာဖြစ်သည့် ယွင်ချန်ကို လန်ယဲ့ဟန် ဘာမှ မလုပ်လိုပေ။ ယွင်ချန်၏ အပြစ်ကင်းစင်သည့် မျက်ဝန်းများကို မြင်သည့်အခါ သူ၏ရမ္မက်စိတ်များ ပျောက်ကွယ် သွားသည်။
“ဆော့တာတော်တော့ အိပ်ချိန်ရောက်ပြီ”
ယွင်ချန် မပျင်းစေရန်အတွက် ယွင်ချဲ့က လိုင်းပိတ် ကစားရသည့် ဂိမ်းအသေးလေးများ ကူးပေးထားသဖြင့် ထိုဂိမ်းများကို ယွင်ချန် စွဲလမ်းနေပေသည်။ ပြန်သက်သာ လာပြီးနောက် သူလုပ်သည့် အရာသည် ထိုဂိမ်းကစားခြင်းပင်။ ရေချိုးပြီးနောက် ယွင်ချန်မှာ ညဆယ်နာရီအထိ ဂိမ်းဆော့ နေလေသည်။ လန်ယဲ့ဟန်က တက်ဘလက်ကို သိမ်းလိုက်သည့်အခါ ယွင်ချန် နှုတ်ခမ်းစူလျက် မော့ကြည့်လေသည်။
“မအိပ်ချင်သေးဘူး ဆော့ဉီးမယ်”
ဖုတ်ကောင်များက အိပ်ရန် မလိုအပ်ပေ။ ယွင်ချန်က အလွန် လိမ္မာသော်လည်း အိပ်ရန်ပြောသည့် အခါတွင် အလွန် ခေါင်းကိုက်ရသည်။
“မအိပ်ချင်ရင်တောင် အိပ်ရမယ် .. ငါပင်ပန်းနေပြီ”
ယွင်ချန်ကို စည်းကမ်း တင်းကျပ်ရတော့မည်ဟု တွေးကာ ဂိမ်းကို ထွက်လိုက်ပြီး တက်ဘလက်ကို ပိတ်လိုက်သဖြင့် ယွင်ချန် မျက်နှာကို ဆူပုတ်လိုက်ပြီး …
“ဟန်ဟန် မကောင်းဘူး .. ဟန်ဟန့်ကို မချစ်တော့ဘူး”
ယွင်ချန် တစ်ဖက်လှည့်ကာ ၄ နှစ်ကလေးကဲ့သို့ စိတ်ဆိုး ပြနေသည်။ လူကြီး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ဆိုသော်လည်း သူ၏မှတ်ဉာဏ်မှာ ချန်ချန်ကဲ့သို့ ကလေး တစ်ယောက်သာသာ ဖြစ်နေသည်။
“မင်းပြောတော့ ငါ့ယောကျ်ား ဖြစ်ချင်တယ်ဆို .. ငါ့ကို မချစ်တော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ယောက်ျား ဖြစ်နိုင်မှာလဲ”
ယွင်ချန်နှင့် ပြောဆိုသည့်အခါ လန်ယဲ့ဟန် ကိုယ့်ကိုယ်ကို မူလပုံစံအတိုင်း ပြောဆို၍မရပေ။ ဉာဏ်ကောင်းသော လူငယ်ပုံစံ ယွင်ချန်နှင့် နှိုင်းကြည့်လျှင် သူစိတ်မကောင်း ဖြစ်သော်လည်း အခုတွင် အဆင်ပြေနေပေသည်။ ယွင်ချန်၏ ချစ်စရာကောင်းသည့် ပုံစံကိုမြင်ရပြီး လန်ယဲ့ဟန်ကို ယွင်ချန်၏ အဖေဟု ကျိုးဇယ်ယွီ ကပင် တစ်ခါတလေ စနောက်တတ်သည်။
“ကျွန်တော့် ယောက်ျား မဟုတ်တော့ဘူး”
ယွင်ချန်က သူ၏သတို့သားကို ဆုံးရှုံးသွားတော့မည့် အလား ခဏတွေဝေပြီးနောက် ပြန်ပြောလေသည်။ လန်ယဲ့ဟန်ကို အလွန် ချစ်၍တော့မဟုတ်၊ ၄ နှစ်သား မှတ်ဉာဏ်ဖြစ်နေသူက အချစ်အကြောင်း ဘယ်လို သိနိုင်မှာလဲ။ လန်ယဲ့ဟန်က သူ၏ယောက်ျား ဖြစ်ကြောင်း အစ်ကိုကပြောထားသဖြင့် ယွင်ချဲ့ကို ယွင်ချန် စိတ်မဆိုးစေချင်ပေ။
“ဒါဆို ငါ့မိန်းမဖြစ်ပေး မင်းသာ ငါနဲ့အတူ ရှိပေးရင်ရပြီ”
လန်ယဲ့ဟန်လည်း ယွင်ချန် မေးကိုကိုင်ကာ ခေါင်းမော့ စေလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထက် အနမ်းခြွေလိုက်သည်။ လန်ယဲ့ဟန် ရေချိုးဝတ်ရုံကို ချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီသာ ဝတ်ထားလျက် ယွင်ချန် အရှေ့တွင် ရပ်နေသည်။
“မိန်းမက ဘာလဲ”
အမေးအမြန်း ထူလွန်းသော ဖုတ်ကောင်လေးမှာ သူမသိသော စကားလုံးကို ကြားသည်နှင့် မေးမြန်းလေသည်။ သူ၏ တက်ဘလက်အား လန်ယဲ့ဟန် ယူသွားသည်ကိုပင် မေ့လျော့လျက် လက်ကိုဆန့်ကာ လန်ယဲ့ဟန် ကိုယ်ကို ထိလိုက်သည်။ ယွင်ချန်၏ အေးစက်သော လက်များက လန်ယဲ့ဟန်၏ ပူနွေးသောကိုယ်ကို ထိလိုက်သည့်အခါ သူ၏ဖွားဖက်တော်မှာ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲတွင် တင်းမာလာသည်။ လန်ယဲ့ဟန်လည်း ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ ယွင်ချန်၏ ညဝတ်အင်္ကျီမှ ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး အသံကိုနိမ့်လျက် …
“မင်းငါနဲ့အတူ အိပ်ရင် မိန်းမက ဘာလဲဆိုတာ ပြောပြမယ်”
ထိုစကားသည် တဏှာရူးသည့် လူကြီးက ရိုးအသော ကောင်လေးအား လှည့်စားပြောဆို လိုက်သကဲ့သို့ပင်။ လန်ယဲ့ဟန်မှာ ထိုနေရာတွင် အလွန် ထူးချွန်မည်ဖြစ်သည်။
“အင်း ကျွန်တော် ဟန်နဲ့အိပ်မယ်”
ယွင်ချန် သူ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လျက် စောင်အောက်သို့ တိုးဝင်သွားသည်။ လန်ယဲ့ဟန် ကဲ့သို့ ယွင်ချန်လည်း အောက်ခံဘောင်းဘီ တစ်ထည်သာ ဝတ်ထားသည်။ သူ၏အသားအရေမှာ နှင်းကဲ့သို့ ဖြူဖွေးနေသည့် အပြင် သူ၏တင်ပါးသည်လည်း မက်မွန်သီး တစ်လုံးအလား ပြည့်လုံးနေသည်။ သူ၏စိတ်ရိုင်းကို ထိန်းမည်ဟု တွေးထားသော်လည်း လန်ယဲ့ဟန် ကိုယ့်ကိုကိုယ် မထိန်းနိုင်တော့ကာ ယွင်ချန်၏ တင်ပါးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်လေသည်။
“ဟန်ဟန်..”
ကိုယ်ထိ လက်ရောက် စော်ကားသည့် အပြုအမူကို မသိသောကြောင့် လန်ယဲ့ဟန်ကို ယွင်ချန် နားမလည်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ယွင်ချန် ပို၍ရိုးသားလေ လန်ယဲ့ဟန် မထိန်းချုပ်နိုင်လေ ဖြစ်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် ယွင်ချန်၏ တင်ကို နမ်းရန် ငုံ့လိုက်သည်။
“ဟန် တင်က အနံ့မကောင်းဘူးလေ”
လေးနှစ်အရွယ် ကလေးအား လူကြီးတစ်ယောက် ကဲ့သို့ပြုမူရန် မျှော်လင့်နေလျှင် အမှားကြီး မှားမည်သာ ဖြစ်ပေသည်။ ယွင်ချန် ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် လန်ယဲ့ဟန်၏ လှုပ်ရှားမှု ရပ်တန့်သွားသည်။ ယွင်ချန်၏ တလက်လက် တောက်ပနေသော မျက်ဝန်းများအား ကြည့်ကာ လန်ယဲ့ဟန် သူ့ကိုယ်သူ သားရဲတစ်ကောင်သဖွယ် ခံစားလာရပြီး သူ၏အရာမှာလည်း ထောင်မတ်နေရာမှ တဖြည်းဖြည်း လှဲသွားလေသည်။
“အိပ်တော့”
လန်ယဲ့ဟန် အိပ်ရာထဲသို့ ဝင်ကာ ယွင်ချန်ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။
“ဟန် မိန်းမက ဘာလဲဆိုတာ မပြောပြရသေးဘူးလေ”
လန်ယဲ့ဟန်၏ လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးသဖွယ် အုံးကာ ယွင်ချန် မေးလိုက်သည်။ ယွင်ချန်၏ အခြေအနေကို မသိလျှင် ယွင်ချန်က သူနှင့်အီစီကလီ လုပ်နေသည်ဟု လန်ယဲ့ဟန် ထင်မိလိမ့်မည်။
“မိန်းမဆိုတာ…”
လန်ယဲ့ဟန်လည်း ယွင်ချန်ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ တင်းကျပ်စွာ ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာကျက်ကို ငေးကြည့်ကာ …
“မိန်းမဆိုတာ ငါအချစ်ဆုံးသူပဲ”
သူ့အတွက် ယွင်ချန်က မိန်းမဖြစ်၍ သူအချစ်ဆုံး သူဖြစ်သည်။
“အာ ဒါဆို ကျွန်တော် ဟန် ရဲ့မိန်းမ လုပ်မယ်”
ယွင်ချန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ထလာပြီး ကိုယ့်ပြဿနာကိုယ် ရှာလိုက်ခြင်းပင်။ အကယ်၍ ယွင်ချဲ့သာ ထိုကိစ္စကို သိသွားလျှင် စိတ်ပျက်ပေတော့မည်။ ယွင်ချဲ့က သူ့အား ယောက်ျား နေရာရရန် အစွမ်းကုန် ကြိုးစားပေးခဲ့သော်လည်း ယွင်ချန်မှာ မိန်းမနေရာအား ကျေနပ်စွာ ပြောင်းလိုက်လေသည်။
“ဟား..ဟား.. ဒါပေါ့ … ငါ့မှာ မိန်းမ တစ်ယောက်ပဲရှိတာ မင်းပဲလေ”
ယွင်ချန် စကားမှာ လန်ယဲ့ဟန်ကို ရယ်မောသွားစေသည်။ ယခင်က ယွင်ချန် သာဆိုလျှင် ထိုသို့ ပျော်ရွှင်မှုမျိုး သူရနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
“အင်း ဟန်ဟန်ကို အချစ်ဆုံး”
ယွင်ချန် ပျော်ရွှင်စွာ ခေါင်းညိတ် ပြီးနောက် လန်ယဲ့ဟန်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ထိုအပြုအမူကို ချန်ချန်ထံမှ သင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး လန်ယဲ့ဟန်၊ ယွင်ချဲ့၊ ယွင်ယောင်နှင့် ချန်ချန် တို့ကိုသာ နမ်းရမည်ဖြစ်သည်။ ထိုရက် မတိုင်ခင်က ကျိုးဇယ်ယွီက ယွင်ချန် အတွက် ကြီးမားကာ အရသာရှိလှသော အမြုတေကို ပေးသည့်အချိန် ယွင်ချန် ပျော်သွားပြီး ကျိုးဇယ်ယွီကို ခုန်နမ်းရန် ပြင်လိုက်စဉ် လန်ယဲ့ဟန် တားလိုက်ပြီး ကျိုးဇယ်ယွီလည်း လန့်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် လန်ယဲ့ဟန်နှင့် ယွင်ချဲ့တို့က သူ၏အစ်ကို၊ အစ်မနှင့် လန်ယဲ့ဟန် တို့မှလွဲ၍ လူတိုင်းအပေါ် ခုန်တက်ခြင်းမှာ မသင့်တော်ကြောင်း ရှင်းပြခဲ့သည်။
“ငါ့ကိုချစ်ရင် ဒီနားကို နမ်းရမှာ”
လန်ယဲ့ဟန်၏ ရမ္မက်က သူ၏စိတ်ကို ဖုံးလွှမ်း သွားပြန်သည်။ ထို့နောက် ယွင်ချန် ခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူ၏နှုတ်ခမ်းများအား စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး လန်ယဲ့ဟန်က သူ၏လျှာဖြင့် ယွင်ချန် နှုတ်ခမ်းများကို ညင်သာစွာ လျက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လျှာမှာ ယွင်ချန်၏ သွားများအပေါ် ပြေးလွှား ကစားနေလေသည်။ အတတ်မြန်သည့် ယွင်ချန် သည်လည်း ရုတ်တရက် အနမ်းကြောင့် မလန့်သွားသည့်အပြင် သူ၏လျှာကို ထုတ်ကာ လန်ယဲ့ဟန်၏ လှုပ်ရှားမှုများ အတိုင်း စည်းချက် လိုက်နေလေသည်။
အင်း …
ထို့နောက် သူတို့၏လျှာများ အချင်းချင်း ရစ်ပတ်သွားပြီး လန်ယဲ့ဟန်က ယွင်ချန်၏ လျှာကို အားပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ ယွင်ချန် စကားမပြောနိုင်သည်ကြောင့် ခေါင်းအား လှုပ်ယမ်းကာ တွန့်ဆုတ်စွာဖြင့် ညည်းတွားနေပြီး သူ၏ မျက်ဝန်းများထဲမှ ရိုးသားမှုမှာ လန်ယဲ့ဟန်ကို ပို၍ စွဲမက်စေလေသည်။
“ချန် …”
သူတော်စင်ပင် ထိုဆွဲဆောင်မှု ရှိသည့် မျက်ဝန်းများအား တောင့်ခံနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ လန်ယဲ့ဟန် အနမ်းမရပ်ဘဲ ယွင်ချန် ခေါင်းကိုကိုင်ကာ တစ်ဖက်သို့လှိမ့်၍ ယွင်ချန် အပေါ်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သူ၏ကျွမ်းကျင်လှသည့် လျှာမှာလည်း ယွင်ချန်၏ အာခံတွင်းအတွင်း နယ်ချဲ့နေလျက် ယွင်ချန် ဘက်မှ ပြန်၍ စုပ်ယူလိုက်သည့် အချိန် လန်ယဲ့ဟန် ပို၍ စိတ်ကြွလာရသည်။ ထို့နောက် ယွင်ချန် နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ၏နှုတ်ခမ်းမှ တစ်ဆင့် နားသယ်စပ်နားအထိ ရမက်ကြီးစွာ နမ်းရှုံကာ လျက်လိုက်သည်။ ယွင်ချန် ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ထားသော လန်ယဲ့ဟန်၏ လက်များမှာ ပခုံးပေါ်သို့ ရောက်လာကာ နူးညံ့စွာ ပွတ်သပ် ပေးနေလေသည်။ ဒီညမှာ ချစ်သူများ၏ ညပင်ဖြစ်ပေသည်။
***
