TYCDTN
Chapter 15
အနားရောက်သွားမှ အခန်းထဲမှာ အစ်ကိုကြီးပါရှိနေကြောင်းကို ယွီစီးယွီ့က သိသွားခဲ့သည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ယွီရှန်းရဲ့ခါးကို ဖက်ထားကာ အရင်က တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးသည့် နူးညံ့သည့် အသွင်အပြင်ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဒီကောင်မက ဒီအိမ်တော်ရဲ့သမီးအရင်းနေရာကို ယူထားသည့် မျိုးမစစ်ဖြစ်သော်လည်း အဖွားနှင့် အစ်ကိုကြီးက သူ့ကိုပိုအလိုလိုက်လာခဲ့သည်။ သူ(မ)မရနိုင်သည့်အရာတွေကို ယွီရှန်းက စုန်းကဝေအတတ်ဖြင့် ယူထားသလို ယွီစီးယွီ့က သူ(မ)ကို အေးစက်စွာကြည့်လိုက်လေသည်။
မနာလိုတာက တစ်ကဏ္ဍဖြစ်သော်လည်း ယွီရှန်းရဲ့ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုသာ မရှိခဲ့ရင် အမေနဲ့အဖွားရဲ့ မုန်းတီးခြင်းကို ခံနေရသည့် သူ(မ)ရဲ့နေ့ရက်တွေက အဆင်ပြေနေမည်မဟုတ်ပေ။ လင်ရှီက သူ(မ)ခြံထဲက အစေခံတွေကို အကုန်လုံး အစားထိုးခဲ့ပြီး ထိုအစေခံတွေနဲ့က အဆင်မပြေပေ။ လင်ရှီက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် ရက်စက်သည့် အစေခံအိုတွေကို ပို့ခဲ့ပြီး ထိုအစေခံအိုတွေက သူ(မ)သွားသည့်နောက် လိုက်ခဲ့ပြီး တစ်ချိန်လုံး စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။
ထိုဖိနှိပ်ချုပ်ခြယ်သည့် ခံစားချက်က သူ(မ)ကို စကားလုံး အပြုအမူတိုင်းကို လိုက်ထိန်းချုပ်နေပြီး ပိုစိတ်ပျက်စရာကောင်းတာက အဖွားက သူ(မ)ကို လူတောထဲမခေါ်ထုတ်တာ ၂လကျော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ အခု သူ(မ)အသက်က ၁၂ရှိပြီမလို့ အနာဂတ်မှာ အိမ်ထောင်ဖက်ကောင်းရဖို့ တခြားအိမ်တွေက အမျိုးသမီးကြီးတွေနှင့် တွေ့ဆုံရင်းနှီးဖို့လိုသည်။
အဖွားဖြစ်သူသာ သူ(မ)ကို မအောင်သွယ်ပေးပါက ကိုယ်လုပ်တော်ကမွေးသည့် သမီးတစ်ယောက်အနေဖြင့် အဆင့်အတန်းမျိုးရိုးမြင့်သည့်လူနှင့် လက်ထပ်ရဖို့ ရှားပါးသည်။ လက်ထပ်ဖို့အကောင်းဆုံးအရွယ်ဖြစ်သည့် အသက် ၁၆၊၁၇အရွယ်မှာ သာမာန်လူဖြင့် လက်ထပ်လိုက်ပါက သူ(မ)ဘဝက မှူးမတ်စံအိမ်တော်လို ကြီးကျယ်ခမ်းနားတော့မည် မဟုတ်ပေ။
တွေးလေလေ ပိုမနှစ်မြို့လေ ဖြစ်လာပြီး ရွေးချယ်စရာမရှိသည့်အဆုံး ယွီရှန်းဆီ ထပ်လာကာ ကပ်ဖားရခြင်းဖြစ်သည်။ နီးကပ်လာလေလေ ယွီရှန်းရဲ့ ရယ်သံကြီးကိုကြားလိုက်ရတော့ စိတ်ဆင်းရဲသွားပြီး အစေခံတွေဖက်ကနေ ခုခံပြောပေးခဲ့လိုက်သည်။ သူ(မ)ဘာအမှား လုပ်လိုက်မိမှန်း မသိပေမယ့် ယွီဖင်ယန်ရဲ့အေးစက်စက် အကြည့်ကြောင့် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။
အောက်ပိုင်းသေနေတော့ ဘာအရေးလဲ။ အဖွားနဲ့ အစ်ကိုကြီးက အစွမ်းကုန် အလိုလိုက်နေတာပဲ။ တကယ့် ယွီရှန်း ပြန်လာတဲ့အချိန်ကျရင် စွန့်ပစ်ခံရမှာပဲ။
ယွီစီးယွီ့က စိတ်ထဲကနေသာ တွေးတောနေပေမယ့် မျက်နှာကတော့ အပြုံးနုနု ဆင်မြန်းကာ ယွီဖင်ယန်ကို နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် ပြောလေသည်
“ညီမလေးပျော်မယ်ဆိုရင် အစ်မ ဝင်မတားပါဘူး”
သူ(မ)ဘေးမှာ ယွီဖင်ယန်က ခပ်တည်တည်ကြည့်နေတာမလို့ ထိုထက်လွန်ကဲသည့် စကားတွေကို မပြောရဲဘဲ ပြတင်းပေါက် အပြင်ဖက်တွင်သာ ကို့ရို့ကားယား ရပ်နေရသည်။
ယွီရှန်းက ပြတင်းပေါက်ဘောင်ကိုမှီကာ ပါးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထောက်ထားပြီး ယွီစီးယွီ့ လာရသည့် အကြောင်းအရင်းကိုလည်း မမေးသလို အခန်းထဲဝင်ဖို့လည်း မဖိတ်ခေါ်ဘဲ နေပူပူအောက်မှာသာ ရပ်ထားခိုင်းလိုက်သည်။ သူ(မ)က သွား၃၇ချောင်းလုံးပေါ်အော် ရယ်မောနေသည်။ ချိန်းဖင်နှင့် ချိန်းရှီက နံရံနားကို ဆုတ်ခွာသွားခဲ့သည်။
ယွီစီးယွီ့က စကားမပြောခင် စိတ်ငြိမ်အောင် အကြိမ်များစွာ အသက်ရှူသွင်းလိုက်ရင်း
“ဒီနေ့က ဆောင်းဦးပွဲတော်နေ့လေ ဧကရာဇ်မင်းကြီးက ပြည်သူတွေကြည့်ရှုဖို့ ရှီဟယ်ဥယျာဥ်မှာ မီးပုံး ၉၉၉လုံး ချိတ်ဆွဲခိုင်းထားတယ်၊ အစ်ကိုကြီး နန်းတော်စားသောက်ပွဲက ပြန်လာတော့ တွေ့လိုက်လား”
ပြည်သူကြည့်ဖို့ဆိုသော်လည်း ပထမအဆင့် အဆင့်အတန်းမြင့်မျိုးရိုးနှင့် ဂုဏ်သရေရှိ မျိုးရိုးမိသားစုတွေသာ တက်ရောက်ခွင့်ရှိသည်။ မှူးမတ်စံအိမ်တော်ကလည်း အရည်အချင်းပြည့်မှီသည့် စံအိမ်တော်ကြီးဖြစ်တာမလို့ ယွီရှန်း သွားမရတော့ အဖွားက သူ(မ)ကိုပါ ခေါ်မသွားမှာကို ယွီစီးယွီ့ကြောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။
“မီးပုံးတွေကို ညမှပဲ ကြည့်လို့ရတယ်”
ယွီဖင်ယန်က သူ့လက်ထဲက ယွီရှန်းကို နှိပ်ပေးကာ မေးလေသည်
“ရှန်းအာ သွားချင်လား”
“မသွားဘူး”
ယွီရှန်းက တွေးတောင်မတွေးဘဲ ငြင်းလိုက်လေသည်။ နန်းတော်က မီးပုံးလေးတွေက Neon lightတွေလောက် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းပါ့မလား။ ဘေးမှာ လူတွေအများကြီးရှိနေမှာကိုလည်း မကြိုက်ပေ။
“မရဘူး သွားကိုသွားရမယ်၊ ချန်ရှီအချိန် ၄၅မိနစ်(7pm-9pm) မှာ အစ်ကိုကြီး လာခေါ်မယ်”
ယွီဖင်ယန်ကသာ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ပေးလိုက်ပြီး ရှန်းအာကို တစ်ဘဝလုံး လူတောမတိုးဘဲ ဒီအဆောင်ခြံဝန်းထဲမှာပဲ အထီးကျန်စွာ ပုန်းခိုမနေစေချင်ပေ။ သူ(မ)ကို ပိုပျော်ရွှင်စေချင်ပြီး ဝင့်ဝါစွာဖြင့် ဘာကိုမှဂရုစိုက်စရာမလိုဘဲ နေထိုင်စေချင်သည်။
ယွီရှန်း ကန့်ကွက်မည့်အချိန်မှာပဲ ယွီဖင်ယန်က သူ(မ)ကို စကားပြောခွင့်မပေးဘဲ ဖိနပ်စီးကာ ထွက်ခွာသွားလေသည်။
ယွီစီးယွီ့က သူ့နောက်အမြန်လိုက်ကာ
“အစ်ကိုကြီး ကျွန်မကိုကော ခေါ်သွားမှာလား၊ ကျွန်မ လိုက်လာတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့၊ ရှန်းအာက သူ့ခြေထောက်တွေ အဆင်မပြေ ဖြစ်နေတော့ သူ့ကို စောင့်ရှောက်ပေးလို့ ရတယ်လေ”
ယွီဖင်ယန်က ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြပြီး ခြေလှမ်းတွေကိုသွက်လိုက်ကာ ထွက်သွားခဲ့သည်။
ယွီရှန်းကို ကပ်ဖားနေစရာ မလိုတော့တာကြောင့် ယွီစီးယွီ့က ခြံတံခါးနားမှာ ကျေနပ်အားရစွာပြုံးပြီး အစေခံအိုကြီးတစ်သိုက်ကို ဦးဆောင်ကာ ပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ညနေအတွက် မြန်မြန်လေး အဝတ်အစားလဲ ပြင်ဆင်ရမယ်။ မီးပုံးပွဲတော်က ရှီဟယ်ဥယျာဥ်တော်မှာ ကျင်းပမှာဖြစ်ပြီး ဘုရင်ကြီးက အိမ်ရှေ့စံကို ဦးဆောင်ခိုင်းထားသည်။ တခြားအိမ်တော်က အမျိုးသမီးကြီးတွေလည်း ထိုပွဲကို တက်ရောက်မည်ဖြစ်သည်။ ထင်ပေါ်ကျော်ကြားသည့် အိမ်တော်က အမျိုးသမီးကြီးတွေရဲ့ အမြင်ကောင်း သို့မဟုတ် မြို့စား၊ မှူးမတ်အိမ်တော်က သမီးတွေနှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့နိုင်ခဲ့ပါက သူ(မ)အနာဂတ် အတွက် အခွင့်ရေးကောင်းတွေ ရလာနိုင်သည်။
မှူးမတ်ကြီးနှင့် မမကြီး ထွက်သွားတော့ ချိန်းဖင်နှင့်ချိန်းရှီက လိပ်ပြာဖမ်းနေသည့် အိတ်ကိုပစ်ထုတ်ပြီး မျက်လုံးတွေက မကျေနပ်မှုတို့ဖြင့်ပြည့်နေသည်။ ခွင့်မတောင်းဘဲ ထွက်သွားကြလေသည်။
ထောင်ဟုန်က သူတို့နောက်ကျောကို လက်ညိုးထိုးကာ ပြောလေသည်
“မမလေး မှူးမတ်ကြီးလည်း ပြန်သွားကော သူတို့က ရိုင်းစိုင်းနေလိုက်တာ၊ ဘာလို့ မှူးမတ်ကြီးကို မတိုင်ပြောတာလဲ”
“အဲတာကအရေးမကြီးဘူး၊ ငါအပျင်းပြေသွားတဲ့အခါကျရင် သူတို့ကို ရှင်းထုတ်ပစ်မှာပါ”
ယွီရှန်းက လက်ယမ်းပြကာ ဒီနေ့ည လူတွေစည်ကားနေမည့် မီးပုံးပွဲကိုတွေးကာ စိတ်ညစ်သွားလေသည်။
****
ဒီဟန်မင်းဆက်က သူ(မ)သိသည့် ဟန်မင်းဆက်နှင့်မတူပေ။ လှုမှုယဥ်ကျေးမှုအရ အမျိုးသမီးတွေကို တော်တော်သက်ညှာပေးသည်။ လက်မထပ်ရသေးသည့် အမျိုးသမီးငယ်လေးတွေကို အစေခံတွေဝန်ရံကာ လူသူစုဝေးသည့် နေရာကို တက်ခွင့်ပြုသည်။ အမျိုးသမီးနှင့် အမျိုးသားကြားမှာ ကန့်သတ်ချက်တွေရှိသော်လည်း သိပ်မပြင်းထန်ပေ။ လက်ထပ်ပြီးထားအမျိုးသမီးတွေလည်း ထပ်လက်ထပ်လို့ရသည်။ ထို့ကြောင့် အဆင့်အတန်းမြင့် အမျိုးသမီးကြီးတွေက မှန်ကန်သည့်အိမ်ထောင်ဖက်ကို မတွေ့မချင်း ထပ်ပြီး လက်ထပ်ကြသည်။
ချန်ရှီအချိန် (7pm-9pm) မှာ ရှီဟယ် ဥယျာဥ်မှာ အသက်ကြီးကနေ အသက်ငယ် အရွယ်စုံ အမျိုးသား အမျိုးသမီးတွေဖြင့် ပြည့်နက်နေသည်။ အဆင့်အတန်းမြင့်မားတော်ဝင်မျိုးရိုးတွေက အဆောင်ထဲမှာစားသောက်ခွင့်ရသည်။ အရာရှိတွေရဲ့ ဇနီးသည်တွေက ခန်းမထဲမှာ စုဝေးကာ မိဖုရားနှင့် အိမ်ရှေ့စံကို အရိုအသေပေးကြပြီး အိမ်တွင်းရေးဘာညာ ပြောနေကြသည်။ လူငယ်တွေနှင့် ကလေးတွေက မီးပုံးတွေပြင်ဆင်ထားသည့် ဥယျာဥ်အနောက်ဖက်မှာ နေနေကြသည်။
ယွီဖင်ယန်က ယွီရှန်းကို ဥယျာဥ်အနောက်ဖက် ဝင်ပေါက်နားတွန်းသွားပြီး တိုက်တွန်းပြောဆိုလေသည်
“အစ်ကိုကြီးက အိမ်ရှေ့စံနဲ့ဆွေးနွေးစရာရှိတယ်၊ လိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ဒီမှာစောင့်နေနော်၊ အစ်ကိုကြီးရဲ့ကိစ္စပြီးသွားတာနဲ့ တန်းလာခေါ်မယ်၊ ကြည့်ဦး ဟိုမှာ အရမ်းလှတဲ့ မီးပုံးတွေ အများကြီးရှိတယ်၊ ကြည့်ချင်ရင် ထောင်ဟုန်နဲ့ လျိုလွီ့ကို အဲနားကို တွန်းပို့ပေးခိုင်းလိုက်”
ယွီရှန်းကို အားပေးတိုက်တွန်းပြီးနောက် ခြေလှမ်းကျဲကြီးဖြင့် ထွက်ခွာသွားလေသည်။
လာပြီးတိုက်တွန်းနေသေးတယ်၊ ငါ ယွီရှန်း မလာချင်တာက ငါ့ကိုယ်ငါ သိမ်ငယ်နေလို့လို့ ထင်နေတာလား၊ ဒါကြောင့် လူတောတိုးအောင် လုပ်ပေးနေတာလား၊ ရူးလိုက်တဲ့အစ်ကိုကြီးရယ် ငါ့ကို အထင်သေးလွန်းနေပြီ၊ ဒီမီးပုံးတွေက neon lightတွေလောက်တောင် စိတ်ဝင်စားဖို့မကောင်းလို့ မလာချင်တာပါဟဲ့။
ယွီရှန်းက စိတ်ထဲက ငြီးတွားပြီး အရှေ့ကို မေးပင့်ကြည့်လိုက်သည်။
လေထုက ရေနံဆီလောင်ကျွမ်းသည့် အနံ့တွေပြည့်နေပြီး အခိုးအငွေ့ဖျော့ဖျော့ထွက်နေသည်။ အမျိုးသမီးငယ်၊ အမျိုးသားငယ်လေးတွေက ယိမ်းထိုးနေသည့် မီးပုံးအောက်မှာ ရယ်မောကာ စကားပြောနေကြသည်။ သူတို့ခြေထောက်နားမှာ ကလေးတွေက ပတ်ပြေးနေပြီးတစ်ခါတစ်လေ အားပါးတရ ရယ်နေကြသည်။ ဒါက တကယ်ကို ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းပြီး စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းသည့် မြင်ကွင်းဖြစ်သည်။
ယွီရှန်းကလည်း ကိုယ်လေး အရှေ့ကို ကိုင်းကာ ကြည့်လိုက်သည်။
သူ(မ)ဘေးမှာရပ်နေသည့်ယွီစီးယွီ့က ပြုံးကာ မေးလေသည်
“အဲကို ရှန်းအာ သွားချင်လား၊ အစ်မ တွန်းပို့ပေးမယ်”
သူ(မ)က ဝှီးချဲကို အားစိုက်တွန်းလိုက်သည်။ ဘီးက အရှေ့ကို အနည်းငယ်ရွေ့သွားပြီး ဥယျာဥ်က စကျင်ကျောက်ချောဖြင့် ခင်းထားတာကြောင့် အရမ်းမရွေ့ဘဲ ယွီရှန်းကို အရိပ်ထဲကနေ ခေါ်ထုတ်ခဲ့လေသည်။
ဝှီးချဲဘီးသံကိုကြားတော့ လူအများက လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ တချို့က စပ်စုစိတ်အပြည့်ဖြင့် စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေပြီး တချို့က အထင်အမြင်သေးစွာ ကြည့်နေကြသည်။ မျိုးရိုးမြင့်အိမ်တော်က သမီးတွေက သူ(မ)ခြေထောက်ကို ထူးဆန်းသည့် အမူအရာဖြင့် လက်ညိုးထားကာ ယွီရှန်းက အတင်းပြောဖို့ အဓိက ခေါင်းစဥ်ဖြစ်ခဲ့သည်။
ယွီစီးယွီ့က ပြုံးဖြီးကာ အယုံသွင်းလေသည်
“ရှန်းအာ အစ်မနဲ့လိုက်ခဲ့၊ သူတို့က နင်နဲ့မတွေ့တာကြာတော့ လွမ်းနေကြမှာ၊ ဒီနေ့ သူတို့နဲ့ စကားပြောလိုက်ဦး”
တကယ်လို့ သူတို့သာလွမ်းနေမယ်ဆိုရင် ဒီအချိန်ထိစောင့်မနေဘဲ လွန်ခဲ့သည့်၂လကတည်းက မှူးမတ်စံအိမ်တော်ကို လာလည်ပြီးလောက်ပြီဖြစ်သည်။ ယွီရှန်းက အောက်ပိုင်းသေတာကို နေသားကျပြီး ခံနိုင်ရည်ရှိပေမယ့် သူ(မ)ကို မျောက်ကြည့်သလို ကြည့်နေတာကို ခွင့်ပြုပေးခြင်းမဟုတ်ပေ။ ထိုလူတွေက သူ(မ)ကို သနားကြင်နာယောင်ဆောင်ပေမယ့် အတွင်းကတော့ သူ(မ)ရဲ့ ဒုက္ခခံစားနေရမှာကို အဟာရပြုကာ ကြိတ်ပျော်နေကြသည်။
ယွီရှန်းက ထိုကဲ့သို့ ယိုယွင်းနေသော မိတ်ဆွေဆက်ဆံရေးကို အလိုမရှိပေ။
“အစ်မ သွားနှင့်လိုက် ငါဒီမှာပဲစောင့်နေမယ်”
ယွီရှန်းက ခေါင်းလှည့်ကာ သူ့ဘေးက အပွင့်တွေဖွေးနေသည့် အပင်ကို နှစ်သက်ဖွယ်ကြည့်နေလိုက်သည်။
မျိုးရိုးမြင့် အမျိုးသမီးများစွာက ယွီစီးယွီ့ကို လက်ဝေ့ယမ်းပြနေကြသည်။ ကြီးမားသည့်နောက်ခံရှိတာကြောင့် ထိုမိန်းကလေးတွေရဲ့ အဝတ်အစားနှင့် လက်ဝတ်ရတာနာတွေက တောက်ပြောင်နေသည်။ ယွီစီးယွီ့က နှောင့်နှေးအောင်မနေရဲဘဲ ယွီရှန်းကို ထားခဲ့ကာ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာစွာ ထွက်သွားလေသည်။
“မသန်မစွမ်း ညီမတစ်ယောက်ရှိနေတော့ စကားပြောဖို့အကြောင်းရသွားပြီး ယွီစီးယွီ့ ဒီနေ့တော့ ကောင်းကောင်းကြိုဆိုခံရပြီ”
ယွီရှန်းက ရယ်ပြီး ပန်းတွေအများကြီးပွင့်နေသည့်နေရာကို ညွှန်ပြကာ အစေခံတွေကို ပြောလေသည်
“ဟိုနားတွန်းပေး”
ခဏနေတော့ မှိန်ပြပြလမ်းကြားကနေ ခြေသံကြားလိုက်ရလေသည်။ ယွီရှန်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အစေခံအိုကြီးတစ်ယောက်က အနောက်က အလောတကြီးလိုက်နေပြီး ၇နှစ်၊ ၈နှစ်အရွယ် ကလေးမ ဝတုတ်လေးက မုန့်လေးကိုင်ကာ ပြေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ကလေးမလေးက ဆံပင်၂ဖက်ခွဲကာ ခပ်မြင့်မြင့်စည်းထားပြီး ပါးဖောင်းဖောင်း၊ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးနှင့် ကလေးအဆီလေး အစ်ထွက်နေကာ မရပ်မနားပြေးနေလေသည်။ ပါးစပ်ထောင့်နားက မုန့်အနှစ်လေးပေနေသည်။ ဒီနားမှာ နောက်လူတစ်ယောက်ရှိတာကို ကလေးပေါက်စက သတိမထားမိဘဲ ယွီရှန်းကိုတွေ့တာ့ လန့်သွားလေသည်။ ကလေးမလေးက မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်သွားပြီး ယွီရှန်းအောက်ပိုင်းကို အုပ်ထားသည့်စောင်ကို ရွံရှာအထင်သေးခြင်းမရှိဘဲ စပ်စုစွာကြည့်နေလေသည်။
အိုက်ယား ဒီဘောလုံးလေးက ဘယ်ကလာတာလဲ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ကလေးမလေးရဲ့ ချစ်စရာကောင်းမှုအောက်မှာ နှလုံးသားလေး အရည်ပျော်သွားပေမယ့် ယွီရှန်းက မောက်မာသည့်အသွင်ဖမ်းကာ ခက်ထန်စွာမေးလေသည်။
“ဘာကြည့်တာလဲ မသန်မစွမ်းဖြစ်နေတဲ့လူကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူးလား”
သူ(မ)က အကျင့်မကောင်းသည့်ဗီလိန်လို ဟန်ဆောင်ကာ ကလေးတွေကို ခြိမ်းခြောက်ရတာကြိုက်သည်။ ကလေးတွေ ကြောက်လန့်ပြီး အော်ငိုကာ နှာခေါင်းထိပ်တွေနီရဲပြီး နှပ်ချေးပူဖောင်းတွေထသည်အထိ ငိုနေတာကို မြင်ရတာက သူ(မ)ကို ရွှင်မြူးစေသည်။
အခုတော့ သူ(မ)ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘောလုံးလေးလို လုံးနေတာကို မေ့နေလေသည်။ လပေါင်းများစွာ အိပ်လိုက်စားလိုက်ဖြင့် ကံကောင်းမှုတွေရရှိနေတာကြောင့် အသားတွေ တစ်နေ့တခြား ပိုတိုးလာလေသည်။ အသားအရေကလည်း ပိုဖြူဖွေးနူးညံ့လာကာ သာမာန်ရုပ်ရည်လေးကလည်း အခုဆို ပန်းချီရေးဆွဲထားသလို အရောင်အသွေးဖြင့် လှပနေသည်။
မျက်မှောင်ကြုပ်ကာ သွားကြိတ်ပြနေပုံက ကြမ်းတမ်းပြီးကြောက်စရာကောင်းမနေဘဲ ရယ်စရာကောင်းနေလေသည်။
အစေခံအိုကြီးက ဆူပူတော့မည့်အချိန်မှာပဲ မုန့်အနှစ်တွေပေနေသည့် သခင်မလေး ထရယ်သံကိုကြားလိုက်ရလေသည်
“အရင်က တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး”
အစေခံအိုကြီးက ပါးစပ်ပိတ်ကာ ယွီရှန်းကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သခင်မလေးက မွေးတုန်းက သတ်ဖို့လုပ်ကြံခံရသည်။ ၃လစောမွေးသည့်အပြင် ပြင်းထန်သည့် အဆိပ်ကိုလည်း မိခဲ့တာကြောင့် အသက်၃နှစ်မှ လမ်းလျှောက်တတ်ပြီး အသက်၆နှစ်မှစကားစပြောတတ်ခဲ့သည်။ သခင်မလေးက မိဘ၂ပါးနှင့် အစ်ကိုဖြစ်သူကိုကလွဲရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ စကားမပြောခဲ့ပေ။ လူမှုဆက်ဆံရေးကို စိတ်မဝင်စားဘဲ အစားအသောက်တစ်မျိုးကိုသာ စိတ်ဝင်စားသည်။
မြှောက်ပင့်ခယပြီးမှ ဒီနေ့ပွဲတော်ရဲ့ စားပွဲသောက်ပွဲကို တက်ခိုင်းခဲ့ရသည်။ တစ်ယောက်ယောက်ကို သူ(မ) စကားစပြောလိမ့်မည်ဟုမထင်မိခဲ့ပေ။ အစေခံအိုကြီးက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အော်ဟစ်နေလေသည်။
ကလေးဝတုတ်လေး အနားရောက်တော့ ထိုအစ်မဆီက သူကြိုက်သည့် ကြာပန်းကိတ်မုန့်နံ့လေးလို အနံ့ကိုရလိုက်တော့ အနားကပ်လာပြီး ပြုံးနေလေသည်။
ဘောလုံးလေးရဲ့အပြုံးက ရူးကြောင်ကြောင်နှင့် ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းတာကြောင့် ချစ်ဖို့ကောင်းမှုအောက်မှု နှလုံးသားလေး အရည်ပျော်မသွားအောင် ယွီရှန်း ဖုံးဖိထားရလေသည်။ ဝတုတ်လေးရဲ့ ခေါင်းကိုလည်း ပွတ်ပေးချင်နေသည်။
“လာခဲ့”
သူ(မ)က လက်ကလေးဆန့်ထုတ်ကာ ဆွဲဆောင်လိုက်ပြီး
“မမရဲ့ခြေထောက်ကို ကလေးကိုပြမယ် ကလေးက မမကို ခေါင်းပွတ်ခွင့်ပြန်ပေး”
ဘောလုံးလေးက စဥ်းစားပြီးနောက် ခေါင်ညိတ်ပြခဲ့သည်။ အစေခံအိုကြီးက သူတို့ကို စိုက်ကြည့်နေပြီး အသက်ပင် ပြင်းပြင်းမရှူရဲဘဲ ထိုရဲတင်းသည့် ကလေးမကို သူ့သခင်ရဲ့ခေါင်းကို ပေးပွတ်လိုက်ရမလား ဆူပူလိုက်ရမလားဆိုတာ မသိတော့ပေ။
သိပ်မဝေးသည့် ပန်းပင်နားလေးမှာ ရုတ်တရက်ကြီးရယ်သံတွေ ကြားလိုက်ရပြီး ချက်ချင်း ပြန်ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့လေသည်။
#####
