ERST အပိုင်း ၂၁

အခန်း (၂၁)

ယနေ့က ဖေးမိသားစုရှိ အဘိုးဖေး၏ ၇၆ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ ဖြစ်သည်။ သူက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ခေါ်လာရန် ဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်ကို ရှင်းယွမ်ရှန်သို့ ပို့လိုက်သည်။

ယခု အဘိုးဖေးက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ကာကွယ်ချင်နေမှန်း ဖေးမိသားစုက သိနေကြပြီဖြစ်သည်။ ဖေးမိသားစုကလည်း သူမကို ဂရုစိုက်ပေးရန် ဆန္ဒရှိကြသည်။ ဒီမိန်းကလေးရဲ့ အသီးတွေကို အလွန်အရသာရှိအောင် ဘယ်သူလုပ်ထားတာလဲ။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ကြီးမားသည့် ဖရဲသီးများစွာကို ယူလာခဲ့ပြီး ကားနောက်ကိုယ်ထဲတွင် ၎င်းတို့ကို ထားလိုက်သည်။

အဘိုးဖေးက သူမ၏အသီးများကို မြည်းစမ်းရန် တခြားသူများကို ဖိတ်မည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ဖရဲသီးများက အလွန်ကြီးမားပြီး အစိတ်အပိုင်းများစွာ စိပ်နိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် လူအများကြီးက ၎င်းတို့ကို မြည်းစမ်းနိုင်ပေသည်။

လက်ဆောင်အတွက်မူ ရှန်းထင်ရွှမ်းက အစောကတည်းက အဆင်သင့် ပြင်ဆင်ပြီးသားဖြစ်သည်။ လုမင်ဟွေ့နှင့် အခြားသူများ ထွက်သွားပြီးနောက် ရှန်းထင်ရွှမ်းက ဝါးချောင်းများဖြင့် ခြင်းကြီးတစ်ခြင်းကို ယက်လုပ်ခဲ့သည်။

သူမက အလယ်တွင် ကြီးမားသည့် ရွှေဖရုံသီးတစ်လုံးကို ထားပြီး ဝိုင်းစက်သည့် ဂေါ်ဖီထုပ်များဖြင့် ဝန်းရံထားပေသည်။ ပြီးနောက် အပေါ်တစ်လွှာတွင် ငရုတ်သီးများကို ထားလိုက်သည်။ ၎င်းက အနီရောင်၊ အစိမ်းရောင်နှင့် အဝါရောင် စသည်ဖြင့် သုံးရောင် ရှိသည်။ ငရုတ်သီးများကို အလယ်တွင် သခွားသီးများဖြင့် ခွဲခြားထားသည်။ မက်မွန်သီးနှင့် ဆီးသီးများကိုမူ အပြင်ဘက်အလွှာတွင် ထားလိုက်သည်။

၎င်းတို့ကို နေရာချထားပြီးနောက် သူမက တစ်ညလုံး ဒီတိုင်း ထားထားလိုက်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့က အလွန် လတ်ဆတ်ပုံ ပေါ်နေသေးဆဲ ဖြစ်သည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်း ပြင်ဆင်နေသည့်လက်ဆောင်ကို မြင်ခဲ့သည့်သူက အဘိုးဖေး၏ အဓိက ဒရိုင်ဘာ လူအိုတင်း ဖြစ်သည်။ ယင်းကို မြင်ပြီး သူ့မျက်လုံးများက ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။

အံ့ဩသောကြောင့် မဟုတ်ပေ။ သူလည်း ဤအသီးအရွက်ခြင်းကို လိုချင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။

မနေ့က ဖရဲသီးများကို ပြန်သယ်လာခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးအချိန်တုန်းက စားခဲ့သည့် ဆီးသီးများရသည့်နေရာမှ ၎င်းကို ယူလာခဲ့ကြောင်း သူ၏မိသားစုက ကြားလိုက်ရသောအခါ သူတို့က ဖရဲသီးစားရန် အပြေးအလွှား လာခဲ့ကြသည်။

လူအိုတင်းက သူတို့ ဖရဲသီးကို ရက်ပေါင်းများစွာ စားနိုင်ကြောင်း တွေးနေခဲ့သည်။ သို့သော် ၎င်းက အလွန်အရသာရှိသောကြောင့် မိသားစုလေးယောက်က တစ်နေ့တည်းနှင့် တစ်ဝက် ကုန်သွားခဲ့သည်။

ထိုမိန်းကလေးစိုက်ပျိုးထားသည့် ဆီးသီးများက အရသာရှိသည်။ မက်မွန်သီးများကလည်း အရသာရှိပြီး ဖရဲသီးများကလည်း အရသာရှိပေသည်။ ထို့ကြောင့် လူအိုတင်းသည် ခြင်းထဲရှိ အသီးအရွက်များကလည်း သေချာပေါက် အကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ကို သိပေသည်။ ၎င်းက အရသာရှိကို ရှိရမည် ဖြစ်သည်။

အဘိုးဖေးအတွက် အချိန်အကြာကြီး ဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည့်တိုင် လူအိုတင်းက ဘယ်တော့မှ အဘိုးဖေးကို မနာလို မဖြစ်ခဲ့ပေ။ ယနေ့ သူ(လူအိုကြီးတင်း)က သူ့(အဘိုးဖေး)ကို ပထမဆုံးအကြိမ် မနာလိုဖြစ်သွားခဲ့သည်။ အဘိုးဖေးက အလွန်ကောင်းချီးအပေးခံရသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

လူအိုတင်းက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ကားကိုယ်ထဲသို့ ဖရဲသီးများကို ရွေ့ရန် ကူညီလိုက်သည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ကားထဲတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

လူအိုတင်းက တီရှပ်အဖြူနှင့် လီနင်ချည်သားဘောင်းဘီကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး “မစ်ရှန်း အဝတ်အစား လဲဦးမလား ”

အဘိုးဖေး၏ ဧည့်ခံပွဲသို့ ဖိတ်ကြားထားသည့်လူက အများကြီး မရှိပေ။ သို့သော် သူတို့အားလုံးက အထူးဧည့်သည်တော်များ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့က မြို့တော် B ရှိ ထင်ရှားသည့် လူများ ဖြစ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ယနေ့ အဘိုးဖေး၏ ဧည့်ခံပွဲသို့ လာသည့် ထိုလူများက သေချာပေါက် ဝတ်စားလာကြမည်ပင်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက “မလဲတော့ဘူး ”

သူမမှာ ဝတ်စုံတစ်စုံမှ မရှိပေ။ ထို့အပြင် သူမက မည်သည့်ဝတ်စုံကိုမှ ဝတ်ဆင်ခြင်း မပြုခဲ့ပေ။ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ မွေးနေ့ပွဲ ကျင်းပကတည်းက အဓိကဇာတ်ဆောင်ကသာ လှပစွာ ဝတ်ဆင်ခဲ့သည့်သူတစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

လူအိုတင်းက ဖေးမိသားစု ခြံဝန်းထဲသို့ တိုက်ရိုက် မောင်းဝင်သွားပြီး ဗီလာ၏တံခါးသို့ သွားလိုက်သည်။ သူ့ဘေးတွင် များစွာသော ကားများက ပါကင်ထိုးထားကြသည်။ သူတို့က တခြားဖိတ်ကြားထားသည့် ဧည့်သည်တော်များ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ရှန်းထင်ရွှမ်းက ဖရဲသီးများကို ရွေ့ရန် ကားထဲမှ ထွက်လိုက်သည်။

လူအိုတင်းက ငြင်းပယ်လိုက်ပြီး တခြားအိမ်စေများကို ကူညီရန် ခေါ်လိုက်သည်။ ရှန်းထင်ရွှမ်းက အထူးဧည့်သည် ဖြစ်သည်။ သူက သူမကို အလုပ်ကြမ်းတွေ ဘယ်လိုလုပ် လုပ်ခွင့်ပြုနိုင်မှာလဲ။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက သူမ၏ဘယ်ဘက်လက်တွင် ဖရဲသီးတစ်လုံးနှင့် ညာဘက်လက်တွင် အသီးခြင်း ကိုင်ထားကာ ဓာတ်လှေကားမှ တိုက်ရိုက်တက်သွားပြီး ခန်းမထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် တခြားကားများကလည်း ဗီလာတံခါးသို့ မောင်းလာကြသည်။ တံခါးက ရုတ်တရက် ပွင့်သွားပြီး ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ရိုက်မိလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ကံကောင်းစွာပင် ဘေးသို့ ဆုတ်လိုက်ပြီး အချိန်ကိုက် တုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့သည်။

အလှလေးတစ်ယောက်က ကားထဲမှ ဆင်းလာပြီး ရှန်းထင်ရွှမ်းကို အထင်မြင်သေးစွာ တစ်ချက် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားလေသည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ဂရုမစိုက်ပေ။ ဖရဲသီးနှင့် ခြင်းကို ကိုင်ထားပြီး သူမက ခန်းမထဲသို့ အလှလေးနောက်မှ လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။

အဘိုးဖေးက တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် စကားပြောနေခဲ့သည်။ သို့သော် ရှန်းထင်ရွှမ်းကို မြင်သောအခါ ချက်ချင်း ထရပ်လိုက်သည်။ အဘိုးဖေးက သူမကို နှုတ်ဆက်ရန်လာသည်ဟု ရှေ့တွင် ရှိသည့် အလှလေးက ထင်သွားခဲ့သည်။ သူမက အနည်းငယ် ဂုဏ်ယူသွားခဲ့သည်။

အဘိုးဖေးက ရှန်းထင်ရွှမ်းဆီ ချဉ်းကပ်သွားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ရှန်းထင်ရွှမ်း လက်ထဲမှ ကိုင်လာသည်ကို ယူရန် လုပ်လိုက်သည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ငြင်းဆိုလိုက်သည်။ “ကျွန်မ ယူသွားပြီး မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ထားလိုက်မယ်၊ အဘိုး ကူညီဖို့ မလိုပါဘူး ”

အသက် ၇၆နှစ်အရွယ် လူသားက သူတို့၏ ဂျင်ဆင်းကလေးအရွယ်ထက် ပိုမကောင်းနိုင်ပေ။ သူတို့က သည်လို လေးလံသည့် အရာများကို မသယ်နိုင်ကြပေ။

အဘိုးဖေးက အလွန်ပျော်ရွှင်နေခဲ့သည်။ “ဒါဆို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မိန်းကလေး၊ အဒေါ်ကျန်း လာပြီး ကူညီလိုက်ပါဦး ”

အဒေါ်ကျန်းက ၎င်းကို ကြားပြီး လူတစ်စုကို ကူညီရန် ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ရှန်းထင်ရွှမ်းက  အဒေါ်ကျန်းနှင့် တခြားသူများကို အသီးများ ပေးလိုက်သည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ထိုအရာများကို တစ်ယောက်ထဲ သယ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် သူတို့က လူလေးယောက်ဖြင့် သယ်ခဲ့ရသည်။

အဘိုးဖေးက အဒေါ်ကျန်းကို ပြောလိုက်သည်။ “ဒီဖရဲသီးတွေ လှီးပြီး လူတိုင်းကို မြည်းစမ်းကြည့်ဖို့ ပေးလိုက် ”

အဘိုးဖေးက ကြွားဝါရလျှင် ဖေးမိသားစုက မြို့တော် B တွင် ပထမအဆင့် မိသားစု ဖြစ်သည်။ ဖေးမိသားစုအပြင် မိသားစုကြီးလေးခု ရှိပေသည်။ သို့သော် ဘယ်သူကမှ မလာကြသေးပေ။

ပထမတန်းစား မိသားစုများက အတူတကွ ရောက်လာကြသောအခါ ရှန်းထင်ရွှမ်းက ပွဲတက်ဝတ်စုံ မဝတ်ထားတာကို မြင်သွားသည်။ ထိုအုပ်စုများက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို နှိမ့်ချကြည့်မည်ကို အဘိုးဖေးက စိုးရိမ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူက သူ၏အိမ်အကူကို ဖရဲသီးလှီးရန် ပြောလိုက်သည်။

တစ်နည်းအားဖြင့် အဘိုးဖေးက ဤဧည့်ခံပွဲတွင် အဖိုးတန်အသီးများကို ထုတ်ပြရန် တွန့်ဆုတ်နေဆဲ ဖြစ်သည်။

အဘိုးဖေးက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို သူ့ဘေးနားတွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လူတိုင်းအား ရှန်းထင်ရွှမ်းနှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ထိုလူများ၏နာမည်ကို မှတ်မိရန် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားလိုက်သည်။

အရိုးသားဆုံးပြောရလျှင် ရှန်းထင်ရွှမ်း ဝင်မလာခင်က ရှန်းထင်ရွှမ်း လာသည်ကို မြင်သည့်လူတိုင်းက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို အထက်တန်းလွှာ လူတစ်ယောက်ဟု မထင်ခဲ့ပေ။

ဥပမာ သူမ၏အဝတ်အစား၊ သာမန်ဆန်နေသည့် ချည်သားတီရှပ်နှင့် လီနင်ဘောင်းဘီ၊ နီးကပ်စွာ ကြည့်ပါက သေးငယ်သည့် အစက်လေးတချို့က ၎င်းတို့ပေါ်တွင် ရှိနေသည်လား။

သူမက ဤဝတ်စုံများကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဝတ်ခဲ့ပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လျှော်ဖွတ်ခဲ့ကြောင်း ပြသနေပေသည်။

ထို့နောက် သူတို့က ရှန်းထင်ရွှမ်းပေးသည့် လက်ဆောင်ကို မြင်လိုက်ကြသည်။ ယင်းက အသီးအရွက်တချို့သာ ဖြစ်သည်။ သူတို့က သူတို့သေသွားလျှင်တောင် ထိုကဲ့သို့ လက်ဆောင်မျိုးကို ပေးနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

ထိုပစ္စည်းနှစ်မျိုးက ရှန်းထင်ရွှမ်းပေါ်တွင် လူတိုင်း၏ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်စွမ်းကို မေးခွန်းထုတ်နေပေသည်။

သို့သော် သူတို့က ရှန်းထင်ရွှမ်း၏ မျက်နှာကို မြင်သောအခါ သူတို့၏ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်မှုက ဒီအမျိုးသမီးက အရမ်းကြည့်ကောင်းတာပဲ ဟု တွေးမိကြသည်။ သူမ၏ အသားအရေပေါ်တွင် မည်သည့်အနာအဆာမှ မရှိပေ။

အမျိုးသမီးဧည့်သည်များကတောင် သူမကို အပြစ်အနာအဆာဖုံးသည့် ဘယ်မိတ်ကပ်ကို အသုံးပြုထားသလဲဟု မေးချင်နေကြသည်။ သို့သော် တခြားတစ်ဖက်တွင် သူမက ဘာမိတ်ကပ်မှ လိမ်းထားပုံ မပေါ်ပေ။

ဤမိန်းကလေးကို အဘိုးဖေး ကာကွယ်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး လူတိုင်းက ဤမိန်းကလေးသည် ဖေးမိသားစု၏ တရားမဝင်သမီးဖြစ်မည်ဟုတောင် ထင်နေကြသည်။

ဖေးဝမ်ရှုကလည်း ငယ်ရွယ်စဥ်က ချောမောပေသည်။

ရောက်လာသည့်သူက လုမိသားစု၏ သမီး၊ လုအန်အန်ဖြစ်သည်။ သူမက မနီးမဝေးရှိ လီရှောင်းရုကို ကြည့်ပြီး “ရှောင်းရု မစ်ရှန်းရဲ့ မျက်နှာပြောင်က တကယ့် ဘာမှလိမ်းမထားတဲ့ မျက်နှာပြောင် အစစ်လို့ ထင်လား ”

“အစစ်ပဲ ”

လီရှောင်းရုက ပါးပါးကြည်ကြည်အနေထား မိတ်ကပ်လိမ်းရန် စိတ်အားထက်သန်ကြောင်း   အမြဲတမ်း ပြောခဲ့သည်။ အမျိုးသားများက ၎င်းကို မမြင်နိုင်ကြပေ။ သို့သော် အမျိုးသမီးများကတော့ မြင်နိုင်ပေသည်။ သူမ၏ မျက်ရစ်က တက်တူးထိုးထားခြင်း ဖြစ်ပြီး မျက်ခုံးကိုလည်း ပုံဖော်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါပေါ့ သူမက လူအများရှေ့မှာ မည်သည့်မိတ်ကပ်ကိုမှ လုံးဝ အသုံးမပြုထားခဲ့ပေ။ ထိုမိုက်မဲသည့်အမျိုးသားများကတော့ လီရှောင်းရုကို မိတ်ကပ်မလိမ်းထားသည့် ရှင်းရှင်းပြောင်ပြောင် မျက်နှာလေးဟု ထင်နေကြပေလိမ့်မည်။ လုအန်အန်ကတော့ လီရှောင်းရုလို မိန်းမမျိုးကို သည်းမခံနိုင်ပေ။

လီရှောင်းရုက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို တံခါးနားမှာ တိုက်မိမလိုဖြစ်သွားတာကို သတိရသွားသည်။ အရင်က သူမကို ဖေးမိသားစု၏ အိမ်အကူဖြစ်မည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ သို့သော် သူမက အဘိုးဖေး၏ အထူးဧည့်သည်ဖြစ်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ပေ။

ပြီးနောက် သူမက အာရုံမစိုက်မိခဲ့ပေ။ ယခု ထိုအမျိုးသမီးက အလွန်ကြည့်ကောင်းကြောင်း ရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။

သူမမျက်နှာပေါ်ရှိ အသားအရေက အလွန်ဖြူအုနေပြီး မျက်နှာပေါ်တွင် ပေါင်ဒါတောင် လိမ်းမထားသည်ကို လီရှောင်းရုက မြင်သွားသည်။ အပြစ်အနာအဆာဖုံးသည့် မိတ်ကပ် ဒါမဟုတ် တခြားတစ်ခုခုကိုတောင် လိမ်းမထားခဲ့ပေ။

ရှန်းထင်ရွှမ်း၏ မျက်လုံးများကို တစ်ဖန် ထပ်ကြည့်လိုက်ပြန်ရာ သဘာဝအတိုင်းရှိနေသည့် အနက်ရောင် မျက်ဆန်များက သန့်စင်နေပြီး မျက်တောင်ရှည်များကလည်း ခပ်စိပ်စိပ်ဖြစ်နေသည်။ အနီရောင်သန်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းပါးများကလည်း နှုတ်ခမ်းနီအသုံးပြုထားသည်ထက် ပိုပြီး ကြည့်ကောင်းပေသည်။

လီရှောင်းရုက “မစ်ရှန်း ရှင် ဘယ်လို အသားအရေထိန်းသိမ်းတဲ့ ပစ္စည်းတွေ သုံးလေ့ရှိလဲ”

ရှန်းထင်ရွှမ်းက အသားအရေထိန်းသိမ်းသည့် ပစ္စည်းများ အသုံးပြုသောကြောင့် အသားအရေက အလွန်ကောင်းနေခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက “မသုံးပါဘူး ၊ ကျွန်မက နေ့တိုင်း အလုပ်ရှုပ်နေတာ၊ အသားအရေထိန်းသိမ်းဖို့ အချိန်မရှိဘူး ”

ရှန်းထင်ရွှမ်းက အမှန်တိုင်း မပြောပြချင်ဘူးဟု လီရှောင်းရုက ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော် လုအန်အန်က သူမ၏အာရုံစိုက်မှုကို ငြှိမ်းသတ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက ဂရုမစိုက်တော့ပေ။

အိမ်အကူက ဖရဲသီးများကို ခွဲလိုက်ပြီး ခန်းမထဲသို့ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ စားပွဲပေါ်ရှိ သလင်းကျောက်ကဲ့သို့ ကြည်လင်နေသည့် ပန်းကန်ပြားများတွင် ဖရဲသီးများကို ထည့်လိုက်သည်။

ဆီးသီးများ ယူလာစဉ်က အိမ်အကူများက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိခဲ့ပေ။ အသီးပန်းကန်ပြားကို ဖြည့်ပြီးသောအခါ သူတို့က တခြားအသီးများနှင့် ရောသွားခဲ့သည်။ ဖေးဝမ်ရှုက ဆူပြီးနောက် အိမ်အကူများက ထိုအသီးနှစ်မျိုးကိုသာ သီးခြား ခွဲထားရမည်ဖြစ်ကြောင်း သိသွားခဲ့ကြသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဖရဲသီးများ ခွဲပြီးနောက် သူတို့က သလင်းကျောက်ကဲ့သို့ ကြည်လင်နေသည့် ပန်းကန်ပြားပေါ်တွင် သီးခြား ပြသထားလိုက်သည်။

ဘေးတွင်ရှိသည့် လုကျန်းယဲ့က အနည်းငယ် သိချင်စိတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် အဆုံးတွင် သူက ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။ ထိုဖရဲသီးများက အလွန်သာမန်ဆန်သည့် အသီးများ ဖြစ်သည်။ ဖေးမိသားစုက ဧည့်သည်များကို ဤကဲ့သို့ အရာမျိုးဖြင့်သာ မည်သို့ တည်ခင်းဧည့်ခံနိုင်ရသနည်း။

အဘိုးဖေးက အသီးခက်ရင်းကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “လူတိုင်းပဲ စားကြည့်ကြပါ၊ ဖရဲသီးတွေက ဒီမိန်းကလေး စိုက်ထားတာတွေပဲ ” ပြောပြီးနောက် သူက ဖရဲသီးတစ်စိပ်ကို ခက်ရင်းဖြင့် ထိုးလိုက်ပြီး စတင် စားလိုက်သည်။

ဒီနေရာမှာ ဖေးဝမ်ရှုသာဆိုပါက လုကျန်းယဲ့က သေချာပေါက် သူ၏ ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်မှုက ဆိုးရွားသည်ဟု ပြောမိမှာပင်။ သို့သော် ယင်းက အဘိုးဖေးကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေပေသည်။ ထို့ကြောင့် လုကျန်းယဲ့က မည်သို့ ပြောဝံ့မည်နည်း။

တခြားသူများက အဘိုးဖေးကို လေးစားမှုအရ ဖရဲသီးကို စပြီး စားလိုက်ကြသည်။

အထူးသဖြင့် လုအန်အန်က ရှန်းထင်ရွှမ်းနှင့် မရင်းနှီးပေ။ သို့သော် ယနေ့ ရှန်းထင်ရွှမ်း၏ သွင်ပြင်က လီရှောင်းရုနှင့် ယှဥ်လျှင် ပိုသာနေသောကြောင့် သူမကို ပျော်ရွှင်စေသည်။ လုအန်အန်ကလည်း ရှန်းထင်ရွှမ်းအတွက် ထောက်ပံ့မှုကို ဖော်ပြလိုက်သည်။ သူမက အသီးခက်ရင်းကို ချက်ချင်း ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

မူလက လုအန်အန်သည် မြည်းကြည့်ရုံသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဖရဲသီး၏ ချိုမြိန်သည့်အရသာက သူမ၏လျှာဖျားမှ တဆင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ ချိုမြိန်ပြီး အေးမြသည့် အသီးရည်က တကယ့်ကို အရသာရှိလှသည်။

လီရှောင်းရုက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို အသားအရေထိန်းသိမ်းမှုအကြောင်း ဆက်မေးနေဆဲ ဖြစ်သည်။

လုအန်အန်က တစ်ခုခုပြောရန် လုပ်ခဲ့သော်လည်း ဖရဲသီးစားပြီးပြီးချင်း သူမက လီရှောင်းရုကို စကားပြောရန် စိတ်မပါတော့ပေ။ ဖရဲသီးကိုသာ အပြေးအလွှား စားနေလိုက်တော့သည်။ မဟုတ်လျှင် အားလုံးက ဖရဲသီးကို မြည်းပြီးပါက သူမ ထပ်စားနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ပေ။

မူလက လုကျန်းယဲ့သည် သူ၏လေးစားမှုကို ပြရန် တစ်စိတ်သာ စားရန် လုပ်ခဲ့သည်။ သို့သော် တစ်စိတ်စားကြည့်ပြီးနောက် သူက မရပ်တန့်နိုင်တော့ပေ။

လူတိုင်းက စားနေကြပြီး လီရှောင်းရုသာ မစားသည့်သူ ဖြစ်သဖြင့် သူမက ရှက်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက အသေးဆုံးတစ်စိတ်ကို ရွေးပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ တခြားသူများ သတိမထားမိခင် သူမက တစ်ရှူးတစ်ခုထဲသို့ ထွေးထုတ်ရန် လုပ်လိုက်သည်။ သူမက ဖရဲသီး ပါးစပ်ထဲသို့ ရောက်‌ရောက်ချင်း အနည်းငယ် ဝါးပြီးနောက် မှင်တက်သွားခဲ့သည်။ သူမက နောက်ဆုံးတွင် ပြန်ဝါးလိုက်ပြီး ဖရဲသီးစိပ်ကို မျိုချလိုက်သည်။

လီရှောင်းရုက အနည်းငယ် ရှက်သွားခဲ့သည်။ သူမ အရှက်ရသွားသည်ကို တခြားသူများက တစ်ခုခု ပြောမည်ကို စိုးရွံ့နေသည်။ သို့သော် သူမက ကြည့်လိုက်သောအခါ ထိုအခိုက်တန့်တွင် ခန်းမက တိတ်ဆိတ်နေသည်ကို တွေ့ရှိသွားသည်။ မည်သူကမှ သူမကို အာရုံတောင်မစိုက်ကြချေ။

ဤဖရဲသီးက ကယ်လိုရီများစွာ ပါဝင်ပြီး သကြားပါဝင်မှုလည်း များပေသည်။ အရေးကြီးဆုံးအရာက ၎င်းကို ရှန်းထင်ရွှမ်း ယူလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လီရှောင်းရုက မစားချင်ပေ။

သူမက ထူးထူးခြားခြား အကြောင်းပြချက်များ မရှိသော်လည်း သူမက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို သဘောမကျပေ။ သို့သော် ဤဖရဲသီးကို ဒုတိယကြိမ်မြောက် ကိုက်လိုက်သည်။ သူမက အနည်းငယ် ရှက်သွားပြန်သည်။

လီရှောင်းရုက အတွင်းပိုင်းတွင် မစားရန် ထပ်ခါ ထပ်ခါ ရုန်းကန်နေရင်း ဖရဲသီးတစ်ပန်းကန်ပြားလုံးကို ကုန်သွားခဲ့သည်။

လုအန်အန်က နောက်ဆုံး ဖရဲသီးစိပ်ကို မရခဲ့ပေ။ သူမက သူမ၏အမြန်နှုန်းကို ဝမ်းနည်းသွားသည်။ သို့သော် ၎င်းက ကိစ္စကြီးတစ်ခု မဟုတ်ပေ။ ပစ္စည်း မပြတ်သရွေ့ သူမ ထပ်စားနိုင်လိမ့်မည်။ လုအန်အန်က အသီးခက်ရင်းကို ပန်းကန်ပြား‌ပေါ်တွင် ချထားလိုက်ပြီး ရှန်းထင်ရွှမ်းဘေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ “နင် စိုက်ထားတဲ့ ဖရဲသီးတွေ ငါ့ကို ရောင်းလို့ရမလား “

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ဒါက အရမ်းမိုက်တာပဲ၊ နောက်ကျ ငါ့ကို ဒါမျိုးတွေ ရောင်းပေးနိုင်မလား “ လုအန်အန်က ပြောလိုက်သည်။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ခေါင်းခါလိုက်သည်။ “ဒီဖရဲသီးတွေက စူပါမောကို ရောင်းလိုက်ပြီးပြီ “

ထိုစကားက အဘိုးဖေးကို အလွန် သက်သောင့်သက်သာ ဖြစ်သွားစေသည်။ တံခါးမှ ဝင်လာသည့် ဖေးဝမ်ရှုကလည်း ၎င်းကို ကြားပြီး အပြေးအလွှား ပြောလိုက်သည်။ “ငါ မင်းကို ပြောမယ်၊ ငါရဲ့စီးပွားရေးကိုတော့ လုမယူပါနဲ့ “

လုကျန်းယဲ့ “… “ သူတို့က စီးပွား‌ရေးကို မလိုအပ်ပေ။ သို့သော် ထိုအသီးက အမှန်တကယ် အရသာရှိလွန်းပေသည်။

လုအန်အန်က မေးလိုက်သည်။ “ငါက နင့်ဆီက သပ်သပ် ဝယ်လို့ မရနိုင်ဘူးလား “

ရှန်းထင်ရွှမ်းက တစ်ခဏကြာ တွေးလိုက်ပြီး “နင် ရှန်းယွမ်ရှန်ကို သွားရမယ်၊ နင် အဲဒါကို ဖမ်းဆုပ်နိုင်လားဆိုတာ နင့်ကံအပေါ်မူတည်တယ် “

လုအန်အန်က ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ရှာရန် တခြားနည်းလမ်းများကို ကြားရသောအခါ သူမက ထပ်မမေးတော့ပေ။

—–

စာရေးသူမှာ ပြောစရာ ရှိနေပါတယ်။

အားချီ။            ငါလည်း ဖရဲသီးစားချင်တယ်။

ရှန်းထင်ရွှမ်း။    ငါ ဘာမှ မကြားရဘူး။ ငါ ဘာမှ မကြားရဘူး လား လာ လာ့ လာ လာ… ။

…

Author: ERST