အခန်း ၃၁
ဘယ်သူက ပိုရလဲ။
ကီရီလန်ကိုသည် လေဆိပ်မှ ထွက်လိုက်သည်နှင့် ရှရုားထုတ် ကားLadaကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့နိုင်ငံမှ ကားကို တရုတ်နိုင်ငံတွင် တွေ့လိုက်သည့်အခါ သူ အလွန် ဂုဏ်ယူသွားသည်။
သို့သော် ကီရီလန်ကိုအနေဖြင့် ဖုန်းယွီသည် Ladaကားထဲမှ ထွက်လာမည်ဟု လုံးဝ မထင်ခဲ့ပေ။
‘အာ… ဖုန်းယွီ ကားလဲလိုက်တာလား။ သူက ငါ့အတွက် ရုရှားထုတ်ကားကို လဲလိုက်တာလား။ တကယ်ကို့ သူငယ်ချင်းကောင်းပဲ။’
အခြား တစ်ဖက်တွင် ဖုန်းယွီ အနေဖြင့် ကားလဲလိုက်ခြင်းသည် ကီရီလန်ကို၏ သူ့အပေါ် ခံစားချက် တိုးလာမည်ကို လုံးဝ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ သူသည် ပိုပြီး သက်တောင့် သက်သာ စီးချင်ရုံသာ ရှိသည်။
“ကျီရှုံး(တရုတ်)။ တရုတ်နိုင်ငံမှ ပြန်လည် ကြိုဆိုပါတယ်။ ငါမင်းကို ကြိုဆိုတဲ့ အနေနဲ့ ထိပ်တန်း အာ့ကောတို ဆိုင်မှာ ညစာစားဖို့ စီစဉ်ထားတယ်။”
ဖုန်းယွီက ပြောလိုက်သည်။
ကီရီလန်ကိုသည် သူ့ကို မိတ်ဆက်လိုက်သည့်အခါ ပဟေဠိ ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် သူသည် အာ့ကောထိုအကြောင်း ကြားလိုက်သည့် အခါ သူ့မျက်လုံးများ ဝင်သွားတော့သည်။
ဟင်းပွဲများစွာဖြင့် စားသောက်ပြီးနောက် ကီရီလန်ကိုသည် စကားပြန်ပြောတော့သည်။ ဖုန်းယွီသည် “ကျီရှုံး”ဆိုသည့် စကားသည် အစ်ကိုကီကို တရုတ်လို အတိုချုံး ခေါ်ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြသည်။ ထိုစကား ကြားပြီးနောက် ကီရီလန်ကိုသည် ဝမ်းမြောက်သွားသည်။ သူသည် ဖုန်းယွီ လက်ကို ကိုင်လိုက်ကာ ဖုန်းယွီကို သူနှင့် အင်တာနေရှင်နယ် ဟိုတယ်တွင် နေစေချင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ဖုန်းယွီက ငြင်းဆိုလိုက်သည်။
ကီရီလန်ကိုနှင့် တစ်ခန်းထဲ နေရမှာလား။ ကီရီလန်ကိုသည် အိပ်ပျော်ကောင်း အိပ်ပျော်မည် သို့သော် ဖုန်းယွီသည် တစ်ညလုံး ကြီးမားသည့် စိတ်ညစ်မှုကြီး ခံစားရပေမည်။ အရင်တစ်ခေါက်က ဖုန်းယွီသည် ကီရီလန်ကိုနှင့် တစ်ခန်းထဲ နေခဲ့သည်။ သူသည် တစ်စက်လေးတောင်မှ မအိပ်ခဲ့ရပေ။ ဖုန်းယွီ၏ အတွေးထဲတွင်
“ငါ အိပ်နေရင်း အီးပေါက်တက်အောင်၊ သွားကြိတ်တက်အောင်၊ ဟောက်တက်အောင် ပြီးတော့ အိပ်မက်ထဲမှာ ယောင်တက်အောင် မင်းနဲ့ တစ်ခန်းထဲ မအိပ်ခင် အဲ့တာတွေ အရင် သင်ယူရဦးမယ်။ အဲ့ကျ ဘယ်သူ အရင်ဆုံး အိပ်နိုင်မလဲ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့”
နောက်တစ်နေ့တွင် ဟိုတယ် အပြင်ဖက်တွင် သူ့ကို လာကြိုသည့် လီရှင်ချင်ကို ကီရီလန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လီရှစ်ချင်သည် နေရာစိမ်း တစ်ခုကို မောင်းခေါ်သွားတော့သည်။
ထိုနေရာက သိုလှောင်ရုံ တစ်ခုနှင့် တူသည်။
သိုလှောင်ရုံ တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ကီရီလန်ကိုသည် သိုလှောင်ရုံထဲတွင် ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စုတွင် ရောင်းအား အကောင်းဆုံး ကုန်ပစ္စည်းများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါက ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ။ ဖုန်းယွီက သူ့အတွက် ပြင်ပေးခဲ့တာလား။
ကီရီလန်ကိုသည် အပေါ်ထပ်မှ ရင်းနှီးသည့် အသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအသံက ဖုန်းယွွီသည် တစ်ယောက်ယောက်နှင့် စကားများနေသည့် အသံ ဖြစ်သည်။ ကီရီလန်ကို ဒုတိယ ထပ်ကို ရောက်လာသည့် အခါ သူသည် တစ်ယောက်ယောက် ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီးနောက် ရုံးခန်းတံခါးကို ဂျိုင်းခနဲ မြည်အောင် ပိတ်ချလိုက်တော့သည်။ ဖုန်းယွီသည်လည်း ရုံးခန်းထဲတွင် အော်ငေါက်နေသည်။
ကီရီလန်ကိုကို မြင်သည့်အခါ ဖုန်းယွီက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။
“အစ်ကိုကီ ဒီနေ့ အစောကြီး ရောက်လာတာပါလား။ မနေ့ညက ကောင်းကောင်း မအိပ်ခဲ့ရဘူးလား။”
“ဖုန်း ငါ အောက်ထပ်တုန်းက မင်း တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ စကားများနေတာကို ကြားလိုက်ရတယ်။ တစ်ခုခု ဖြစ်ခဲ့လို့လား”
ကီရီလန်ကိုက မေးလိုက်သည်။
ဖုန်းယွီက စိတ်ရှုပ်နေသည့် အပြုအမူကို တုပကာ ပြောလိုက်သည်။
“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ အဲ့ဒီ သမဝါယမပေါ့။ သူတို့တွေ မန်နေဂျာပြောင်းသွားလို့ ကျွန်တော်တို့တွေ ကုန်ပစ္စည်းတွေ ရောင်းဖို့ ငြင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် တခြား ကုန်သွင်းသူ အချို့နဲ့ ဆက်သွယ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ ပထမဆုံး အလုပ်အတူတူ လုပ်တာမို့ ဈေးကြီးနေတယ်။
“ဖုန်း၊ မင်းတကယ် ငါ့အတွက် အလုပ်ကြိုးစား ပေးထားတာပဲ။ ငါ နားလည်ပါတယ်။ ဈေးနည်းနည်းကြီးတာက ကိစ္စမရှိပါဘူး”
ကီရီလန်ကိုက ပြောလိုက်သည်။
“မဟုတ်ဘူး။ ဘာကြောင့် မင်းကို အဆုံးရှုံးခံခိုင်းရမှာလဲ။ ငါ မင်းအတွက်ကို အရင်က ဈေးနှုန်းအတိုင်း ရအောင် လုပ်ပေးထားတယ်။ အောက်ထပ်မှာ ရှိတဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေက အရင်က ဈေးအတိုင်းပဲ။ ဈေးအရမ်းကြီးတဲ့ ပစ္စည်းတွေဆို ငါ ငြင်းလိုက်တယ်။ မင်းကို ပိုက်ဆံ မဆုံးရှုံး စေချင်လို့”
ဖုန်းယွီက ပြောလိုက်သည်။
ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ကီရီလန်ကိုသည် အံ့ဩမှင်သက်နေသည်။ သူ့သည် သူ့လက်နှင့် ပွတ်ကား ပြောလိုက်သည်။
“ဖုန်း။ ငါ့ညီလေး။ အစ်ကို မင်းကို အမှန်တရား ပြောပြမယ်။ တကယ်တော့ ဒီကုန်ပစ္စည်းတွေက ငါ့ရဲ့ တိုင်းပြည်မှာဆို အရမ်းမြတ်တယ်။ ဒီကုန်ပစ္စည်းတွေ နည်းနည်း ဈေးကြီးတာလောက်တော့ အစ်ကို စာမဖွဲ့ဘူး။”
ဖုန်းယွီက ပြောလိုက်သည်။
“တကယ်လို့ ကျွန်တော်ရဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေက အရမ်းဈေးကြီးရင် အစ်ကို အမြတ်ဘယ်လို ရမှာလဲ။ အစ်ကိုက သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး စရိတ်လည်း ကုန်သေးတယ်။ အဲ့ဒီ အတွက် အစ်ကိုအနေနဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေအတွက် အမြတ် ၁၀ရာခိုင်နှုန်းလောက်ပဲ ရမှာ”
“မဟုတ်ဘူး။ မဟုတ်ဘူး။ အစ်ကို တိုင်းပြည်ရဲ့ အခြေအနေကို ညီလေး နားမလည်ဘူး။ ဒီလို ကုန်ပစ္စည်းတွေက ဝယ်လိုအား အရမ်းကောင်းတယ်။ အစ်ကိုအနေနဲ့ ၄၀ရာခိုင်နှုန်း အကျိုးအမြတ်ရအောင် လုပ်လို့ ရတယ်”
ကီရီလန်ကိုက ပြောလိုက်သည်။
*ီး. ဖုန်းယွီသည် ဘာမှ မတက်နိုင်ပေ။ သို့သော် သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ကျိန်ဆဲနေတော့သည်။ သူသည် ကီရီလန်ကို၏ အမြတ်အနည်းငယ်များ မှန်း သူခန့်မှားခဲ့သည်။ သို့သော် ဒီလောက် များလိမ့်မည်ဟု လုံးဝ မထင်ထားခဲ့ပေ။ အရင် တစ်ခေါက်က ကီရီလန်ကိုသည် ၃၀၀,၀၀၀ရူဘယ် တန်ဖိုးရှိ ပစ္စည်းများကို ဝယ်ခဲ့သည်။ အဲ့အဓိပ္ပာယ်က ၁၂၀,၀၀၀ယွမ်တောင် အမြတ်ရတယ်လို့ ပြောတာလား။
ဖုန်းယွွီသည် ကီရီလန်ကိုသည် အမြတ်တန်ဖိုး စစ်စစ်ကို ပြောသည့် အခါ သံသယ မကင်း ဖြစ်သွားသည်။ ထိုအရာြက သူသည် သွယ်ယူပို့ဆောင်ရေး စရိတ်နှင့် သူ၏ ကော်မရှင်ခကို နှုတ်ပြီးသား ဖြစ်သည်။
ဖုန်းယွီသည် ရုတ်တရက် ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စု၏ ကာကွယ်ရေးနှင့် အမေရိကန် သမ္မတ ရီကန်၏ စတားဝါး အစီအစဉ်( နည်းဗျူးဟာမြောက် ကာကွယ်ရေးနစ်- အာကာသစခန်းတွင် ဒုံးပျံခွင်းစနစ် ရည်မှန်းချက်ကြီးသော အစီအစဉ်တစ်ခု) ကိုဆန့်ကျင့်ရန် လက်တလောတွင် ပြင်ဆင်နေရသည်ကို သဘောပေါက်သွာသည်။ ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စုသည် သူတို့၏ အရင်းအမြစ်အားလုံးနှင့် စက်မှု လုပ်ငန်းများ အားလုံးကို စစ်ရေးအတွက်နှင့် အာကာသ အစီအစဉ်များအတွက် အသုံးပြုသည်။ နိုင်ငံသားများအတွက် အလွန်နည်းသော အရင်းအမြစ်များကို အသုံးပြုခဲ့သည်။
ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်ဟု၏ စီးပွားရေးသည် ပြိုလဲလု နီးပါးပင်။ ထိုအချိန်ကာလသည် ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စုသည် ပထမဆုံးနိုင်ငံအဖြစ်မှ မကြာခင် ပျောက်ကွယ်တော့မည့် အချိန်ကို ရောက်နေပြီဟု ထင်နိုင်ပေသည်။ ယခုအချိန်သည် ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စုနှင့် ကုန်သွယ်ရန် အကောင်းဆုံး အချိန် ဖြစ်သည်။ စစ်ရေးစက်မှုလုပ်ငန်းများမှ လွဲ၍ ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စုသည် အရာအားလုံးတွင် ပြတ်လပ်ကုန်ပြီ ဖြစ်သည်။
ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စု၏ စက်မှု ထုတ်ကုန်းများသည် တရုတ်ပြည်နှင့် ယှဉ်ပါက ပိုပြီး အဆင့်မြင့်ဆဲ ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်သည် စက်ပစ္စည်းများနှင့် အစိတ်အပိုင်းများကို စုဆောင်းရန် အကောင်းဆုံး အချိန် ဖြစ်သည်။ တရုတ်ပြည်သည် စက်မှု လုပ်ငန်းများစွာ လစ်လျပ်နေဆဲ ဖြစ်ပြီး စက်မှု လုပ်ငန်း စက်ပစ္စည်းများကို ဆိုဗီယက် ပြည်ထောင်စုမှ တင်သွင်းဖို့ ဖြစ်နိုင်ပါက ရရှိမည့် ငွေကြေးပမာဏကို ဖုန်းယွီ အိမ်မက် မမက်နိုင်လောက်အောင် များပြားပေလိမ့်မည်။
သို့သော် သွင်းကုန် ပို့ကုန့် ခွင့်ပြုချက် ရရန်က လွယ်ကူသည့် ကိစ္စ မဟုတ်ပေ။ ဖုန်းယွီ၏ ကုမ္ပဏီသည် တင်သွင်းကုန် ခွင့်ပြုချက် တစ်ခုတောင် အခုထိ မရသေးပေ။ သူ၏ ကုမ္ပဏီသည် လက်ရှိတွင် တင်ပို့ကုန်များကိုသာ တင်ပို့ခွင့် ရထားပြီး ထိုလုပ်ငန်းတွင် အဆင်မပြောသည့် အခြေအနေများစွာ ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် စုငွေစာရင်းထဲမှာ နိုင်ငံခြား ငွေကြေးများ ဖြစ်သည်။ ဖုန်းယွီသည် ယွမ်ဖြင့်သာ လဲလှယ်နိုင်သည်။ အစိုးရက ထိုနိုင်ငံခြား ငွေကြေးများကို ချုပ်ကိုင်ထားသည်။
ထိုခေတ်အခါက အစိုးရအတွက် ကုန်သွယ်ခြင်းမှရသည့် အခွန်ပမာဏသည် အရေးကြီးသည့် ကဏ္ဍမှ ပါဝင်နေသည်။ ဘဏ်များ၏ ငွေပြောင်းငွေလွှဲများကိုလည်း တင်းကြပ်စွာ စောင့်ကြည့်နေသည်။ အစိုးရသည် တင်ပို့ခွင့်ပေးထားသည်။ သို့သော် ထိုလုပ်ငန်းအတွက် နိုင်ငံခြားငွေသည် လိုအပ်သည့်အတွက် တင်ပို့ရတွင် အခက်အခဲများစွာ ကြုံတွေ့ရသည်။ ကမ်းရိုးတန်းဒေသ ပြည်နယ်များတွင် သူတို့သည် ဟောင်ကောင်ဒေသမှ တင်ပို့နိုင်သည်။ သို့သော် ကုန်းတွင်းပိတ် ပြည်နယ်များအတွက်မူ တင်ပို့ရေးက အလွန် ခက်ခဲလှပေသည်။
ဖုန်းယွီသည် ကီရီလန်ကိုကို ရုရှားဘာသာဖြင့် ရေးထားသည့် စာရင်းတစ်ခုကို ပေးလိုက်သည်။
“အစ်ကိုကီ၊ လာပြီး ကြည့်ပါဦး။ ဒါက ကုန်ုပစ္စည်း အမျိုးအမည်တွေ။ အစ်ကို ထပ်လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ရှိရင်လည်း ပြောဦး။ ကျွန်တော် အစ်ကို့ကို ဈေးအချိုဆုံး ထားပေးမယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကိုကို မနစ်နာစေရဘူး”
ကီရီလန်ကို၏ မျက်ဝန်းထဲတွင် မျက်ရည်များ ဝဲလာတော့သည်။ ထိုအရာက စစ်မှန်သည့် မိတ်ဆွေကောင်း စရိုက်ပင် ဖြစ်သည်။ သူသည် ထိုပစ္စည်းအမျိုးအစားများကို ဖုန်းနှင့် ပြောရုံသာ ရှိသေးပြီး ဖုန်းယွီသည် အကုန်လုံး မှတ်မိနေသည်။ သူက ငါ့ကို ဒုက္ခရောက်မှ ဆိုးလို အရာရာတိုင်း စီစဉ်ထားပေးခဲ့တယ်။
စာရင်းထဲတွင် ပြီးခဲ့သည့် တစ်ခေါက် ဖုန်းနှင့် ပြောစဉ်က ကီရီလန်ကို မပြောခဲ့သည့် အခြားသော ပစ္စည်းအမျိုးအစားများလည်း ရှိနေသေးသည်။ ထိုပစ္စည်းအမျိုးအစားများသည် တရုတ်တွင် အလွန် ဈေးပေါလွန်းသည်။ ကီရီလန်ကိုသည် စာရင်းကို ဂရုတစိုက်ဖြင့် ဖတ်လိုက်ပြီးနောက် အရေအတွက်ကို ဖြည့်လိုက်သည်။ သူသည် စာရင်းထဲရှိ ပစ္စည်းတိုင်းကို ယူလိုက်သည်။ ဖုန်းယွီသည် ဂဏန်းတွက်စက်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး ဂဏန်များကို နှိပ်နေစဉ် ကီရီလန်ကိုသည် လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်ကို ပျော်ရွှင်စွာ သောက်နေသည်။ ဖုန်းယွီသည် စုစုပေါင်း ပမာဏကို ငါးမိနစ်အတွင်း တွက်ပြီးသွားသည်။ .
“အစ်ကိုကီ ကျွန်တော် ပစ္စည်းတွေကို ရထားပေါ် တင်ပြီးတဲ့ အထိ ကုန်ကျငွေ အကုန်လုံးကို တွက်ပြီးသွားပြီ။ ၅၂၀,၀၀၀ရူဘယ်လ်လောက် ရှိမယ်။ ကျွန်တော် ၅၀၀,၀၀၀ရူဘယ်အထိ လျော့ပေးနိုင်မယ်လို့ ယုံကြည်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ကို သုံးရက်တော့ အချိန်ပေးဦး။”
ဖုန်းယွီကပြောလိုက်သည်။
“သုံးရက်လား။ ရထားတွဲကို သဘက်ခါလို့ ငါစီစဉ်ထားခဲ့တယ်။ ဒီလိုရဆိုရင်ကော။ မင်းပေးတဲ့ ဈေးအတိုင်း အစ်ကို ယူမယ်။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကို ၅၀၀,၀၀၀ရူဘယ်လ်ပဲ ယူခဲ့တာ။ တကယ်လို့ မလောက်ရင် မင်း အရေအတွက်ကို လျော့ပေးလို့ရတယ်”
ကီရီလန်ကိုက ပြောလိုက်သည်။
ဖုန်းယွီ၏ မျက်လုံးများ ကျဉ်းမြောင်းသွားသည်။ တစ်ခုခုက မူမမှန်ပေ။ ဒီ ကီရီလန်ကိုကို ကြည့်လေလေ မရိုးရှင်းလေဟု သူ မြင်နေရသည်။ ဖုန်းယွီသည် စောစောပိုင်းက ကုန်ပစ္စည်းများ၏ ဈေးနှုန်းများကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြင့် သာ ပြောလိုက်ပြီး ကီရီလန်ကိုသည် အရာအားလုံးကို မှတ်မိနေသည်။ စုစုပေါင်း ပမာဏက ၅၂၀,၀၀၀ရူဘယ်ထက် အနည်းငယ် များနေခြင်းသည် တိုက်ဆိုင်သည်တော့ မဟုတ်ပေ။ ကီရီလန်ကိုသည် စုစုပေါင်း ပမာဏကို အကြမ်းဖျင်း တွက်ချက်ပြီး ဖြစ်သည်။
သိုသော် ကီရီလန်ကိုသည် ထက်မြက်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်လျှင်တောင် ဖုန်းယွီနှင့် ဈေးများ တူညီလုနီးပါး မဖြစ်နိုင်ပေ။ လူတိုင်းသည် ဈေးအများကြီးကို တွက်ချက်ထားသည့်အတွက် ကီရီလန်ကိုအတွက် ဈေးနှုန်းများကို ကိုယ်တိုင် စစ်ဆေးဖို့က မဖြစ်နိုင်ပေ။
ဖုန်းယွီ၏ ကုန်သွင်းသူများနှင့် ဈေးဆွေးနွေးထားချက်အရ စုစုပေါင်း ကုန်ကျငွေ အမှန်မှာ ၄၃၀,၀၀၀ရူဘယ်ဖြစ်ပြီး ဖုန်းယွီသည် ၁၄ရာခိုင်နှုန်းခန့် အမြတ်ရနိုင်သည်။
“စိတ်မပူနဲ့ အစ်ကိုကီ။ ကိစ္စတွေ အကုန်လုံး ကျွန်တော်စီသာ ထားခဲ့လိုက်။ ကျွန်တော် ၅၀၀,၀၀၀ရူဘယ်အောက် ရစေရမယ်လို့ ကျွန်တော် အာမခံတယ်။”
ဖုန်းယွီက ပြောလိုက်ပြီး လီရှစ်ချင်ကို မသိလိုက် မသိပါသာ ဖြင့် အချက်ပြလိုက်သည်။
လီရှစ်ချင်သည် ဖုန်းယွီကို တစ်စုံတစ်ရာ ခပ်ကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပြောလိုက်ပြီး သူပြောသည်ကို ငြင်းဆိုရန်အတွက် ခေါင်းခါလိုက်သည်။ ကီရီလန်ကိုသည် သူတို့ကို ကြည့်လိုက်သည် လီရှစ်ချင်သည် သူ့၏ လက်မကို အခြားလက်ချောင်းများနှင့် ပွတ်တိုက်သည်ကို မပြမချင်း သူသည် ဘာပြောနေသည်ကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ကီရီလန်ကိုသည် သူတို့နှစ်ယောက် ပြောချင်နေသည့် အကြောင်းကို နားလည်သွားသည်။ လီရှစ်ချင် ပိုက်ဆံ လိုချင်နေတာ ဖြစ်သည်။
“ဖုန်း။ ဒါက ၂၀,၀၀၀ရူဘယ်။ မင်းရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုအတွက် ပေးတာနော်။ ဒီငွေက လုံလောက်တယ်လို့ ထင်လား။”
ကီရီလန်ကိုက ပြောလိုက်သည်။
“အစ်ကိုကီ ဒီလောက် အများကြီး မလိုပါဘူး…..ကောင်းပြီ ကျွန်တော် လက်ခံလိုက်မယ်။ စိတ်ချ။ ကျွန်တော် မနက်ဖြန်ကျ ပစ္စည်းတွေကို အစ်ကိုရဲ့ ရထားတွဲပေါ် တင်ပေးမယ်။”
ဖုန်းယွီသည် ကီရီလန်ကိုထံမှ ရူဘယ်လ် ၂၀,၀၀၀ကို အင်တင်တင်ဖြင့် လက်ခံလိုက်သည်။
ကီရီလန်ကိုနှင့် အလုပ်တွဲလုပ်တိုင်း အမြဲတမ်း စိတ်ကျေနပ်စရာ ကောင်းသည်။
